De social profit-sector staat reeds jaren in de belangstelling van de overheid en van de publieke opinie. Dit is logisch, aangezien deze sector zorgt voor veel werkgelegenheid en omdat bij het werk in de social profit de mens centraal staat. De mensen die in deze sector werken hebben zeker en vast recht op een goede arbeidsomgeving, waar iedereen zich goed in voelt. Dit komt immers iedereen ten goede: de werkgever, de overheid, de werknemer en vooral ook de persoon die verzorgd wordt. Daarom dat de vorige regeringen met de CVP-ministers Steyaert, Lenssens, Martens en ikzelf, veel geld gaven aan de sector, ondanks de moeilijke begrotingssituatie. Tussen 1990 en 1999 was er bijna een verdubbeling van het budget!

De druk van de werknemers bleef echter aanhouden. Het is dan de taak van de regering om hier gepast op te reageren. De regering moet immers rekening houden met het algemeen belang, en dus oog hebben voor de vragen uit andere sectoren, voor de vragen van de werkgevers en de patiënten, voor toekomstige evoluties, en uiteraard ook met de beschikbare financiële middelen.

De huidige regering heeft nu een akkoord afgesloten met de sector, met een hele lijst aan maatregelen die een job in de zorgsector aantrekkelijker zou moeten maken.

Hoe meer ik deze maatregelen bestudeer en erover nadenk, hoe meer ik het gevoel heb dat op langere termijn dit geen goed akkoord is, ondanks de euforie die bij sommigen leeft. Ik vind het geen goed akkoord, omwille van drie redenen:

1. de regering (socialisten, liberalen, groenen en volksunie) heeft de mond vol van de "actieve welvaartsstaat". Dit modewoord heeft nog niet veel inhoud gekregen, maar ik denk niet dat een staat die de mensen op 45 jaar laat uitbollen, hieraan beantwoordt. Ik ben meer voor een verantwoordelijke samenleving: een samenleving waar de mensen zich zo lang mogelijk goed voelen in hun job! Op 45 jaar is men in de fleur van zijn leven! Op 45 jaar uitbollen is dan ook helemaal niet verantwoord!

2. de regering kan nu geld uitgeven omdat ik als begrotingsminister in de vorige regeringen steeds "Moeder Cent" heb gespeeld. En daar ben ik fier op! Een goede huisvader of -moeder geeft ook geen geld uit op de rug van zijn kinderen! De huidige regering heeft dus geld dat ze kan uitgeven, maar deze spaarpot is ook niet oneindig! De huidige regering houdt echter meer van "big spending", "cadeaus uitdelen", "gratis". Een spaarzaam overheidsoptreden zal wel voor morgen zijn!

1. Het nu afgesloten akkoord getuigt niet van een globale visie over arbeid en de relatie werknemer - werkgever. Ook andere sectoren zullen aan de deur kloppen en eisen stellen. Ook werknemers uit andere sectoren hebben immers hun grieven en vragen meer loon en betere arbeidsvoorwaarden. Dit sneeuwbaleffect zou dan wel eens tot gevolg kunnen hebben dat de gezonde verhoudingen helemaal ontsporen en dat we zeer vlug opnieuw moeten gaan besparen. Heeft de regering daar wel aan gedacht? Of zijn dit ook zorgen voor morgen?