Antwerpse topics

Het Antwerpse stadsbestuur is nu zes maanden onderweg… Nog 66 maanden duurt de rit, maar toch is het niet te vroeg om reeds nu een balans op te maken. De tijd gaat immers snel voorbij. Bovendien : het duurt lang vooraleer goede beslissingen van vandaag in het straatbeeld zichtbaar zijn.

Het is duidelijk dat het de Antwerpse ploeg niet meezit. Is er eigenlijk wel een ploeg aan het werk? De begrotingsperikelen brachten eerder een groep te voorschijn, die niet echt uitstraalt in ploeggeest. De burgemeester-groepsleider lijkt bovendien niet bepaald een ploegleider. Maar goed, ook de Vlaamse regering is niet echt een ploeg te noemen, maar de « open debatcultuur » slaat (vooralsnog) wel aan.

Eigenlijk moeten alle Antwerpenaren terug een « ploeg sinjoren » vormen. De Antwerpenaren moeten terug fier worden over hun « ‘t stad ». De Antwerpenaren moeten niet steeds weer geconfronteerd worden met hun imago van arrogante chauvinisten en potverteerders. Per slot van rekening wordt in Brussel veel geld uitgegeven dat in Antwerpen verdiend wordt.

En dat brengt ons bij het volgende : ook de Vlaamse en de federale regering moeten ploeg vormen met Antwerpen. Het gaat niet op de noodzakelijke mobiliteitsinvesteringen door Antwerpen zelf te laten betalen (rekeningrijden enkel in Antwerpen of door het Antwerpse bedrijfsleven). Het gaat ook niet op de spoorweginvesteringen in de haven in de wafelijzerpolitiek met Wallonië te steken. De haven brengt immers veel geld op dat bijna integraal naar de federale schatkist gaat.

_______________________________________________________________________________

BESPARINGEN BIJ DE STAD ANTWERPEN

Het Antwerpse schepencollege heeft een besparingsplan klaar : De stad moet 1,44 miljard minder uitgeven. Op een totaal van 40 miljard is dit niet weinig. Reeds langer dan vandaag zit de stad in slechte financiële papieren. Veel heeft te maken met de torenhoge schuld (en dus veel intresten, ruim 7 miljard per jaar) die de stadskas moet torsen.

Niet zonder enig leedvermaak wordt soms wel eens neergekeken op het « arrogante Antwerpen ». «’t Stad » is één financiële puinhoop. Daarom meen ik dat het gepast is om even terug te gaan in de tijd.

In de jaren ’80 waren vele steden (vooral in Wallonië) in dramatische financiële moeilijkheden gekomen. De schulden van een aantal steden werden door de hogere overheid overgenomen. Echter, de éne stad kreeg meer dan de andere…

*Stad*	*Totale schuld* *(in miljard fr.)*	*Overname* *(in mia.)*	%
Antwerpen	70.3	10.4	14.8
Gent	15.2	6.7	44.1
Luik	71.9	45.0	62.6
Charleroi	2.0	2.0	100.0
Brussel	38.9	30.0	77.1
Brusselse agglomeratie + 9 Brusselse gemeenten	33.2	20.9	63.0

Indien in die periode meer was gedaan voor Antwerpen, hadden vandaag wellicht geen moeilijkheden meer. In de jaren ’90 heb ik als Vlaams minister van Financiën en Begroting o.m. met schuldherschikkingen belangrijke inspanningen geleverd om Antwerpen te helpen. Zodoende kon de stad 1.5 miljard per jaar meer uitgeven om broodnodige investeringen uit te voeren. En ook het Sociaal Impulsfonds zorgde duidelijk voor een extra sociale « impuls ».

Toch moet er opnieuw bezuinigd worden… En een belangrijk debat over welke taken de stad zal afstoten, zal nog volgen.

In elk geval, moeten volgens mij alvast de volgende zaken in overweging genomen worden:

-Antwerpen is vroeger relatief veel slechter behandeld dan de andere grote steden ;

-Zonder « arrogant » te zijn, is Antwerpen nog altijd de economische motor van Vlaanderen. Er stroomt veel meer belastinggeld uit Antwerpen dan er overheidsgeld naar toe gaat.

-Een stad moet een stad blijven. Cultuur en andere centrumfuncties zijn hierbij onlosmakelijk verbonden.

_______________________________________________________________________________

Het is de Vlaamse regering weer eens gelukt: op vrijdag 15 december 2000 werd met veel bombarie het Masterplan bekendgemaakt van investeringen in de Antwerpse verkeersinfrastrutuur. Zestig miljard zal geïnvesteerd worden in de Oosterweelverbinding, investeringen op het Albertkanaal en in de sluizen, in het openbaar vervoer, enz. Tussen de vele plannen door, meldt de Vlaamse regering doodleuk:

“voor het totale kostenplaatje van 60 miljard is er geen plaats op de reguliere begroting; er wordt dus gemikt op alternatieve financiering, waaronder sale and lease back-operaties, en het heffen van tol.”

a) Zestig miljard is niet niets. Als je plannen hebt die zestig miljard gaan kosten, en je denkt dat de zestigduizend miljoen zullen betaald worden door alternatieve financiering, dan ben je niet realistisch bezig. Dan maak je de mensen, de Antwerpenaren, een blaasje wijs.

b) Waarom is er geen plaats op de reguliere begroting? Is het omdat er geen geld meer is, of omdat Dewael en Stevaert liever investeren in Tongeren en Hasselt? Waarom zouden de Antwerpenaren tol moeten betalen om hun wegen te bereiden, terwijl diezelfde Antwerpenaren voor een groot stuk meebetalen aan de gratis bussen in Hasselt?

c) Hoe is het mogelijk dat de “Antwerpse” minister Vogels en Van Mechelen dit plan goedkeuren? Nadat Sauwens en Anciaux de situatie van de Antwerpse stadsfinanciën weglachten, moeten de wegen nog eens zelf betaald worden ook.

d) Antwerpen is de economische motor van Vlaanderen. In Antwerpen wordt het geld verdiend dat door Dewael en Stevaert in Brussel (of in Limburg … ) wordt uitgegeven. Wil Vlaanderen deze economische motor behouden, dan zal er geïnvesteerd moeten worden in de infrastructuur van Antwerpen. Dit komt dus ten goede aan geheel Vlaanderen. Het is dan ook onzin om hiervoor geen geld te willen uittrekken.

Op het traject van de Hoge Snelheidstrein (HST) zal in Brecht een station worden gebouwd, waar de pendelaars op een IC-trein kunnen stappen richting Antwerpen: het “Station Noorderkempen”. Op deze manier wordt het internationale net van de “Thalys”, ook gebruikt voor het binnenlandse verkeer. Hopelijk wordt de file op de E19 (St-Job, ...) hiermee een beetje kleiner.

Minister Stevaert gaf onlangs wat meer details over het nieuwe station, en de ermee gepaard gaande gevolgen qua mobiliteit. Hieronder volgt een samenvatting.

Op de nieuwe lijn, komen geen stations in St.Job of Brasschaat. Het traject is daar immers te ver afgelegen van de bebouwde kom. Daarbij komt dat de capaciteit van de hoge snelheidslijn fel zou verminderen wanneer er ook tragere IR- en lokale treinen zouden rijden.

Het Station Noorderkempen zal worden uitgebouwd als een knooppunt van openbaar vervoer. Het openbaar vervoer zal voorrang krijgen in het nieuwe wegenconcept, met een te verleggen op- en afrit aan de E19, waarbij de bussen via de Bethovenstraat een eigen corridor krijgen. Er wordt ook voorzien in een fietstunnel.

Minister Stevaert stelt eveneens dat de autoparking aan het station niet te groot mag worden (ca. 150 auto’s), omdat “de parkeer- en reisfaciliteiten beperkt moeten blijven en worden bestemd voor reizigers waarvoor geen valabel voor- en natransport per openbaar vervoer mogelijk is.” Anders gezegd: je moet met de bus naar het station, niet met de wagen. Vraag is of dit wel realistisch is. Iemand die nu met de wagen rijdt, zal misschien door het comfort van de trein in Brecht aangetrokken worden. Maar indien die persoon aan het station geen parking heeft, zal hij met de wagen blijven rijden, en niet op de bus stappen. Tijdens de winter 500 meter te voet moeten gaan, tussen de standplaats van de wagen en het station, maakt het openbaar vervoer niet aantrekkelijker. Deze persoon zal er eerder voor kiezen om met de wagen in de file te zitten, droog en luisterend naar de radio.

In de Gazet van Antwerpen van 17 juli 2000 staat het nog eens duidelijk: de ingenieurs van de Afdeling Wegen vragen dat de Ring rond Antwerpen dringend wordt aangepakt. De onderste asfaltlaag is helemaal versleten, en moet daarom vervangen worden. De Vlaamse regering weigert echter hiervoor geld uit te trekken, omdat ze nog aan het studeren zijn over "Publiek-Private Samenwerking" (PPS). Door allerlei cadeaus is de schatkist immers bijna leeg, en noodzakelijke toekomstgerichte investeringen moeten nu gebeuren met PPS.

Reeds vorig jaar heb ik in het Vlaams Parlement een heel goed gedocumenteerde resolutie ingediend over PPS. De meerderheid wou deze niet stemmen, omdat ze liever wachtte op voorstellen vanuit de regering. Nu, meer dan een jaar na het aantreden van die regering, is het nog steeds wachten! Indien men mijn voorstel op zijn waarde had beoordeeld, dan had men nu al wat verder gestaan!

En ondertussen wacht men dan maar met het noodzakelijke werk... Bovendien: het structurele onderhoud van de ring kan niet op een goede manier met PPS aangepakt worden. De baten die de privé-partner eruit kan halen, zijn immers niet direct verbonden met de investeringen. Of men zou tol moeten gaan heffen voor de gehele ring... en dat willen we toch niet zeker?

De Vlaamse regering beslist om de tweede spoortoegang tot de Antwerpse haven uit te voeren in de vorm van tunnels en sleuven. Deze oplossing zal wel vijf miljard BEF meer kosten, maar is volgens mij zeker en vast verantwoord.

Het voorstel houdt in dat onder het Albertkanaal en de E313 tunnels komen en dat ook de rest van het traject vanaf Merksem tot aan het Netekanaal ondergronds zal lopen in tunnels en sleuven. Op deze manier veroorzaakt de spoorlijn voor de omwonenden veel minder hinder. Ik ben steeds voorstander geweest van deze oplossing, en ben dan ook tevreden over de beslissing.(persbericht CVP-fractie: "Vlaamse regering op één lijn met Wivina Demeester")

De ondertunneling van de Krijgsbaan (luchthaven Deurne) is een andere zaak. In De Standaard van gisteren, 20 juni 2000, wordt duidelijk dat de regeringsmeerderheid het hierover opnieuw oneens is.

Een tijdje geleden kondigde de Vlaamse regering met veel tam tam aan dat zij Deurne zou uitbouwen tot een volwaardige zakenluchthaven. Een goede zaak voor Antwerpen, zou ik zeggen. Maar door de kritiek van de groenen staat alles terug op losse schroeven.

De kogel lijkt stilaan door de kerk: de tracékeuze voor de nieuwe verbinding tussen beide Scheldeoevers is op de "Oosterweelverbinding" gevallen. Een nieuwe tunnel onder de Schelde die op de rechteroever naast Fina bovenkomt en dan via een brug over o.a. de "Droogdokskes" aansluiting geeft op de bestaande ring te Merksem (omgeving Sportpaleis).

Nu moet het echte werk beginnen, hoe sneller hoe beter. Elk jaar verlengen de files die de Antwerpse economie meer en meer ontwrichten. En dan te weten dat Antwerpen het economische hart van Vlaanderen is!

De Antwerpse Hogeschool krijgt dan toch een voorzitter. Ik wens hem met deze oprecht proficiat :

Ik wens hem veel succes en voor zover hij ad rem en objectief, zonder partijdictaten de Raad van Bestuur kan leiden, geniet hij al mijn steun.

Het voorzitterschap van de Antwerpse Hogeschool heeft de laatste dagen nogal wat tot discussie aanleiding gegeven. Tot zelfs een zeer geannimeerd debat tussen Beysen en Christine Hemmerechts op De Zevende Dag.

In Beysens plaats had ik de eer aan mezelf gehouden. Met zijn uitspraken over kunst en cultuur en specifiek over het theater in Antwerpen begrijp ik de tegenstanders van zijn kandidatuur en dus weet ik niet waarom hij zijn kandidatuur in allerlaatste instantie niet heeft teruggetrokken.

Ik begrijp echter nog meer diegenen die de politisering van dit ambt aanvechten. En voor de naïeven onder ons, ze mogen het vergeten…het ambt van voorzitter is voorbehouden aan een VLD-er, zoals Beysen het onverbloemd wist te vertellen op De ZevendeDag.

En dat begrijp ik helemaal niet meer. Ik dacht dat de Antwerpse Hogeschool nood had aan een goed manager, die iets van het hoger onderwijs afweet en die in dat moeilijke wespennest wat rust en orde kan brengen. Neen, dat zoeken de heren en dames (voor zover die er bij betrokken zijn, want mestal is dat nog een onderonsje onder heren) niet, ze zoeken een nieuwe VLD-er zoals Beysens het zo welsprekend wist te verwoorden. De nieuwe politieke cultuur is onbestaande onder deze nieuwe bestuursploeg, integendeel alle mooie woorden ten spijt, de oude gewoontes tieren welig!!!!!!

Jammer voor de Antwerpse Hogeschool… ze verdiende beter... met haar schitterend conservatorium en haar zeer goede architectuuropleiding en ….. jawel, vermaarde theateropleidingen…..het heeft niet mogen zijn.

Onlangs heeft de administratie van de stad Antwerpen een nota uitgebracht over hoe Antwerpen zich in de toekomst zou moeten profileren: "Antwerpen, scheve stad in sterke positie". Het is volgens mij een heel goede nota, omdat hij duidelijk is en helemaal niet vrijblijvend: zo wordt onomwonden het economische vooropgesteld en wordt het werkgelegenheids- en leefbaarheidsbeleid als een afgeleide daarvan beschouwd. De beleidsaandacht moet daarom verschuiven van een "sociaal welzijnsbeleid" naar een "economische welvaartsmodel". Bovendien gaan de auteurs uit van haalbare doelstellingen, op het bevoegdheidsterrein van de stad. Het is dus geen studie-nota, maar wel degelijk een actiegericht plan.

Op basis van deze uitgangspunten moeten er keuzes gemaakt worden. Zodoende kan de stad Antwerpen uitgroeien tot "het project Antwerpen", een product dat overal ter wereld kan verkocht worden.

- uitbouw van een aantal nieuwe bedrijfsterreinen (BM-Titan site, Petroleum-Zuid, Burchts Weel Linkeroever, Spoorwegemplacement Noord).

- uitbouw van een volwaardig grond- en pandenbeleid om de leegstand weg te werken.

- uitbouw van een "zakelijke dienstencluster": Antwerpen kan uitgroeien tot een international kantoorstad in de nabijheid van Brussel.

- uitbouw van een "cultuurproductcluster" - "Antwerpen Ontwerpen" zou kunnen uitgroeien tot een cultuurproduct.

- een structuur opzetten om een lokale dienstenwerkgelegenheid uit te bouwen.

De Antwerpse politici moeten nu de moed hebben om prioriteiten te stellen en een timing voorop te stellen. Zodoende zullen deze voorstellen niet in de "studiefase" blijven steken en zullen dingen echt zichtbaar worden.

Kortom, ik vind het een goed rapport dat heel wat discussiestof oplevert om goede en duidelijke keuzes te maken. Toch nog enkele opmerkingen:

- in het rapport wordt gepleit om de stad niet te eng te bekijken, maar wel als een deel van een stadsgewest. In het verleden heb ikzelf meermaals gepleit om deze weg te bewandelen. Dit punt ligt echter erg gevoelig, vooral dan bij de buurgemeenten die vrezen om "geannexeerd" te worden door hun grote buur. Op dit terrein is dus nog veel werk aan de winkel...

- het rapport wil vormen van "publiek-private samenwerking" (PPS) promoten. Ik ben zelf een groot voorstander van PPS, als het correct gebruikt wordt. Daarom heb ik onlangs in het Vlaams Parlement een resolutie hierover ingediend. In het rapport wordt PPS echter niet goed aangewend. Men promoot PPS uitgaande van een gebrek aan financiële middelen. De auteurs stellen dat PPS inhoudt dat de stedelijke overheid de beleidslijnen uitzet en dat private partijen binnen dit kader realisatievoorstellen kunnen doen. Volgens mij gaan de auteurs uit van een minimalistisch PPS-model: PPS is geen geldmachine, en de private partijen moeten zo vroeg mogelijk betrokken worden, m.a.w. zij moeten mee de beleidslijnen kunnen uitzetten. Mijn suggestie: tracht de privé-sector nu reeds actief te betrekken bij de keuze van de projecten die in de nota voorgesteld zijn. ______________________________________________________________________

Vrijdag jl. brachten we met de commissie Openbare werken, Mobiliteit en Energie een bezoek aan de Afdeling Wegen en Verkeer Antwerpen om er kennis te maken de verschillende projecten m.b.t. een betere mobiliteit in Antwerpen. Boeiend, goed voorbereid door de verschillende ambtenaren onder leiding van Patrick De Baere. We hadden het evengoed over het openbaar vervoer, als over een betere ontsluiting van de haven, als over de aanleg van de Leien, als over het verkeersbeheersysteem en de verkeersbeleiding voor de RING van Antwerpen, als uiteraard ook over de Oosterweelverbinding en de sluiting van de kleine Ring.

Het leidt geen twijfel, wil men in de komende jaren niet volledig vastrijden in Antwerpen, dan moet men in alle projecten vooruitgang boeken en dan moeten er zeer veel middelen op tafel komen om deze projecten te realiseren.

Het kan niet zolang meer duren vooraleer het definitieve masterplan gekend is. Er zijn verschillende alternatieven mogelijk en de Vlaamse Regering zal een keuze moeten maken. ‘t Is te hopen dat ze er snel in slaagt en dat ze er de nodige middelen voor ter beschikking stelt. Maar diegenen die vandaag willen vooruitkijken weten dat ze niet meer mag talmen. Grote vraag is of deze paars-groen-gele coalitie erin slaagt een gemeenschappelijke visie te ontwikkelen, of deze coalitie moeilijke knopen kan doorhakken en of ze voldoende middelen wil vrijmaken voor dit ambitieuze project ? Voor een privaat-publieke samenwerking is het vrees ik reeds te laat. Daarom moet de begroting van 2001 veel meer investeringskredieten bevatten dan in de begroting 2000 deed. Van de beloofde extra-inspanningen voor investeringen hebben we tot op heden onvoldoende gezien.

Gisteren, 30 maart ’00, in de Commissie Openbare Werken, Mobiliteit en Energie haalde collega Caluwé de problematiek rond de Antwerpse Ring opnieuw aan.

1 maart jl. waren we allen getuige van wat de gevolgen van een zwaar ongeval op de Ring zijn. Een urenlange file! Dergelijke files zullen, zoals Ludwig Caluwé het stelt, onvermijdelijk blijven zolang de Ring niet vervolledigd wordt door de geplande vierde Schelde-oeververbinding.

Niettegenstaande zou er ondertussen heel wat fileleed opgelost kunnen worden via de uitbouw van een efficiënt verkeersbeheer. Door elektronische sturing van de verkeersstromen kan de capaciteit van de bestaande wegen aanzienlijk verhoogd worden. Bovendien kan er met de informatietechnologie onmiddellijk en adequaat gereageerd worden bij ongevallen.

Reeds op 13 april 1999 werd aangekondigd dat door de Vlaamse administratie hieraan gewerkt werd. Op 9 december werd gemeld dat de besprekingen met de rijkswacht, in verband met de overname van de verkeerinformatie en -geleiding door het Verkeersbeheercentrum Antwerpen in de laatste fase waren.

Daarnaast stelt zich de problematiek van de verkeersstromen tussen Antwerpen en Rotterdam (12% van het geheel van verplaatsingen op de snelwegen rond Antwerpen). Op 9 december werden in het kader van het Centrico-project afspraken gemaakt om het verkeer uit Rotterdam richting Antwerpen te sturen vanaf Klaverpolder.

Staan deze ambitieuze projecten niet in schril contrast met de tekstkarretjes waarmee de Antwerpse rerouting tot op de dag van vandaag nog steeds dient te gebeuren?

Naast deze technologische aspecten, kan de benutting van het bestaande wegennet sterk opgedreven worden door het wegwerken van de bestaande knelpunten, de "Missing Links". Ook hiervoor is de Antwerpse Ring prioritair. De Vlaamse regering moet op zéér korte termijn een beslissing over de vierde Schelde-oeververbinding moeten nemen!

In het antwoord van Minister Stevaert wordt 1 ding duidelijk: dat we nog lang geduld moeten oefenen, nog vele uren file zullen moeten rijden vooraleer een beslissing van de Vlaamse regering zal vallen!

Zelfs op de "voorlopige" oplossingen is het nog een hele tijd wachten. Enkele voorbeelden:

De eerste "Variable Message Signs", tekstborden, worden pas verwacht omstreeks april 2001.

De besprekingen met de rijkswacht verlopen moeizaam gezien de onduidelijke samensmelting met de lokale politiekorpsen! Slaagt men er dan niet in om deze kwestie te scheiden van de aanpak van het mobiliteitsprobleem in Antwerpen? Op welke manier hier een einde kan gemaakt worden, wordt evenmin vermeld.

Naar het schijnt heeft de Vlaamse Regering op 22 februari jl. een beslissing genomen over de toekomst van de luchthaven in Deurne. Tenminste, dat kwamen de ministers ‘s anderendaags in het Parlement vertellen. Wat is er nu juist beslist?

-de gunningsprocedure tot het in concessie geven van de luchthaven wordt stopgezet;

-er wordt gezocht naar een persoon die voor een periode van vijf jaar de luchthaven moet gaan "managen", waarbij hij 587 miljoen mag uitgeven. Deze manager moet trachten om privé-partners aan te trekken die mee zullen werken aan de uitbating van de luchthaven.

Het voorgaande lijkt mij geen slechte beslissing te zijn. Zoals ik al eerder stelde, vind ik het logisch dat de privé-sector betrokken wordt, dit is een tendens die zich ook in het buitenland, met succes, voordoet. Voorwaarde voor succes is wel dat deze privé-partners niet enkel "voor het geld" worden aangetrokken. Indien dit wel het geval is, zal deze Publiek-Private Samenwerking (PPS) zeker uitdraaien op een mislukking. De privé-partners moeten in de eerste plaats worden aangetrokken voor hun expertise, zodat de luchthaven op een meer doelmatige en dus kostenbesparende manier kan worden uitgebaat.

Maar wat mij stoort in de tekst van de regering is het volgende. Een essentieel element in dit dossier is, zoals velen reeds weten, de startbaan. Nu is deze startbaan 1510 meter lang, maar omdat de Krijgsbaan er vlak naast ligt, kan ze maar worden benut voor 1366 meter. Moeten we die baan verlengen of niet verlengen? That’s the question! Wat heeft de regering hierover eigenlijk beslist? Niets! Wat zegt immers de regeringstekst?

"Er zullen maatregelen worden genomen die toelaten om de bestaande startbaan zo maximaal mogelijk aan te wenden. Tenzij andere mogelijkheden zich ter zake voordoen, kan de ondertunneling van de Krijgsbaan overwogen worden, op basis van een verslag van de aangestelde manager, voor zover deze de veiligheid en de rendabiliteit van de luchthaven op termijn in het vooruitzicht kan stellen. De eventuele ondertunneling van de Krijgsbaan zal gefinancierd worden buiten de beschikbare budgettaire middelen van de Vlaamse minister, bevoegd voor Openbare Werken en Vervoer."

De liberalen zeggen: "De ondertunneling komt er." En heimelijk denken zij reeds aan de verlenging van de startbaan.

Voor de groenen is dit een nachtmerrie, en zij zeggen: "De ondertunneling is helemaal nog niet zeker, bovendien gaan wij het nabijgelegen fort klasseren."

De liberalen daarop: "het geld zal wel niet van openbare werken komen, maar wel van ergens anders in het overheidsbudget."

Heren en dames ministers: In het belang van Antwerpen: Creëer zekerheid! Vorm een ploeg! Vorm u een visie!

Het bestaande industrieterrein Kapelleveld te Wommelgem (langs de E313, ter hoogte van o.a. Hugo Van Praag) zal verder worden uitgebreid. Volgens mij is dit een goede beslissing, omdat onze regio nood heeft aan bijkomende goede industrieterreinen. Er is wel één probleem: de vele vrachtwagens van en naar dit terrein moeten allemaal langs het beroemde "rond punt" te Wommelgem, met het gevolg dat ook het andere verkeer er in het slop geraakt.

Ik ben steeds voorstander geweest van een nieuwe op- en afrit, enkel voor dit industrieterrein, vlakbij het Q8-benzinestation. Vroeger heb ik hiervoor meerdere keren gepleit bij de toenmalig bevoegde Ministers Baldewijns en Stevaert.

In een antwoord op een parlementaire vraag (Commissie voor Leefmilieu, Natuurbehoud en Ruimtelijke Ordening, vergadering van 27 januari 2000) bevestigde Minister Van Mechelen, bevoegd voor Ruimtelijke Ordening en Economie, mijn visie. Ook Minister Van Mechelen wil een bijkomende op- en afrit aan het Q8-station, en zal hierover overleg plegen met zijn collega Stevaert. Van Mechelen zei hierover het volgende:

"Deze aansluiting is perfect mogelijk omdat de huidige zone Kapelleveld I toch maar één toegang kent, via de Nijverheidsstraat, die op dat ogenblik kan worden gesupprimeerd. De oplossing is dus vrij gemakkelijk, daar de hele KMO-zone een pijp als toegangsweg heeft. De verbinding van beide zones ter hoogte van de Wijnegemsesteenweg dient dan wel ongelijkvloers te worden uitgevoerd. Dat is technisch mogelijk, daar de brug in de Wijnegemsesteenweg over de E313 toch moet worden herbouwd in het kader van de tweede spoorontsluiting van de Antwerpse haven. De afdeling Wegen Antwerpen signaleert me dat er geen onoverkomelijke problemen zijn op de E313, daar er nog voldoende afstand is tussen het complex Q8 en de splitsing van de snelwegen E313 richting Hasselt en E34 richting Turnhout."

Het debat in het Vlaams Parlement over de beleidsnota van Minister Stevaert (1/2/2000) was weer een staaltje van ‘onduidelijkheid’. Neem nu het belangrijke onderwerp ‘het sluiten van de kleine ring rond Antwerpen’. Volgens Minister Stevaert en Minister Van Mechelen is dit een prioriteit van de Vlaamse regering. Voor het einde van het jaar moeten de middelen worden vastgelegd. Voor Agalev, nochtans ook een regeringspartij, is het geen prioriteit. Meer nog, ze willen die sluiting absoluut niet.

Zullen we dan een beslissing krijgen of zal ze opnieuw worden uitgesteld ….. tot wanneer het volledige mobiliteitsplan ter tafel ligt?

Echter één probleem: "er komt geen mobiliteitsplan vóór 2001", hierin is Minister Stevaert heel duidelijk. Een kwestie van het verbergen van de meningsverschillen in deze coalitie.

De sluiting van de kleine ring in Antwerpen én het mobiliteitsplan moeten er snel komen, want snelheid en efficiëntie is hier absoluut noodzakelijk. WE WILLEN NIET STILSTAAN OP DE RING.

Ongeveer een jaar geleden, tijdens de vorige nieuwjaarsreceptie, was hier veel optimisme aanwezig, met een feestelijke wafelenbak en goede vooruitzichten, want er was veel goed werk geleverd. De verkiezingen van 13 juni stonden voor de deur, en we waren vastbesloten om een overwinning te boeken.

Vandaag staan we voor nieuwe uitdagingen... Na de verkiezingsstorm is de CVP terug in rustiger water gekomen, maar varen we een iets andere koers: een oppositiekoers, met een eigen inzet en hard op weg om een eigen stijl en een eigen lijn te vinden.

In de gemeenten gaan we terug de strijd aan om op 8 oktober de anderen door een orkaan te laten varen! En dat kunnen we, door de nadruk te leggen op onze basis. Of zoals Stefaan De Clerck het eergisteren verwoordde, en zoals ik straks Leo Tindemans zal citeren, we moeten onze eigen stempel drukken op de politiek. Stefaan zei in zijn nieuwjaarstoespraak eergisteren wijze woorden:

"Het personalisme, niet het individualisme, en de menselijke meerwaarde, niet het louter materieel belang, staan voor de CVP centraal. Meer dan welke partij ook hebben wij steeds gekozen voor zingeving en verantwoordelijkheid bij iedereen, boven het liberale individualisme en wars van het socialistische centralisme."

Hiermee kan de Christelijke Volkspartij het verschil maken. Wij hebben het origineel in handen!

Door de verkiezingsnederlaag tellen we in onze rangen vandaag minder parlementairen dan voorheen. Sommigen zijn na jaren trouwe dienst gestopt, anderen zijn niet door de storm gekomen en zijn in "loopbaanonderbreking" gegaan. Aan mij de eer om hen hier op een waardige wijze te bedanken. Voor de opvolgers die op elk moment een kans hebben om terug te keren zijn er bloemen, voor de anderen, waarvan sommigen ook nog kunnen terugkeren na verkiezingen, is er een ets, gekozen door Eric Anthonis, de beste schepen van cultuur aller tijden, beaamd door de socialisten. Het zijn etsen van Sam Dillemans, Hugo Heirman en Jan Van Riet, drie Antwerpse kunstenaars. We zijn en blijven toch nog altijd een beetje ‘chauvinist’.

Vieren en danken, het heeft iets van afscheid nemen, dat laatste willen we uitdrukkelijk niet doen. Wel echt dankbaar zijn voor wat een aantal van onze CVP-collega’s gerealiseerd hebben. Ze deden dat steeds met overtuiging, met inzet, met enthousiasme, met dat ietsje meer dat de christendemocratie ten volle kenmerkt.

Maar laat ik, voor de uittredende parlementairen te bedanken, eerst een dankuwel zeggen aan Luc Moerkerke, tot voor kort onze bewegingssecretaris. Ik mag hem straks een biermand aanbieden. Mensen motiveren, de boer op gaan, luisteren naar alle afdelingen in ons arrondissement, steeds welgezind, het vergde en kreeg een enorme inzet. Gezelligheid en tijd voor een babbel, dat zijn handelsmerken van Luc Moerkerke. Kenmerken waarvan we allen iets kunnen leren. Hij gaat nu ook een andere koers. We weten dat we steeds op hem kunnen blijven rekenen.

Suzette Verhoeven. Senator en daarna vanaf 1995 volksvertegenwoordiger. Een voorbeeld van engagement en idealisme. De zaak van de vrouw en de migrant, het waren punten die voor haar maar ook voor de hele politiek heel belangrijk zijn. Haar verschijning, haar voorkomen, haar tussenkomsten, dit alles deed iets en liet merken dat ze er niet 100, maar 200% achter stond.

Suzette, zij is nog steeds doordrongen van de ethische waarden, die voortdurend in al ons doen en laten aanwezig moeten zijn. Het is daarom heel spijtig dat zij momenteel niet actief kan deelnemen aan het euthanasiedebat en aan de andere ethische debatten die de 21^ste eeuw zullen kenmerken.

Paul Dumez. Volksvertegenwoordiger, einde jaren ’80 - begin jaren ’90 twee jaar lang in de Kamer en de Vlaamse Raad, en sinds 1995 in het Vlaams Parlement. Dumez in enkele woorden omschrijven zou ik als volgt doen: Werkkracht.

In de website van het Vlaams Parlement typ ik in de zoekindex "dumez" in, en wat is het resultaat: 386 documenten en publicaties met "dumez" in de tekst. Voor velen van ons hier in het Antwerpse zal zijn naam steeds verbonden blijven met het belangrijke havendecreet. Als fiscalist in hart en nieren kan hij ook voor dat ietsje meer zorgen dat we nodig hebben om een familiebeleid te voeren, om de fiscale discriminatie tussen gehuwden en samenwonenden af te schaffen, een thema waarvoor we vandaag de boer opgaan.

Bea Cantillon. Sinds 1995 senator, die haar intellectuele capaciteiten met verve ter beschikking stelt van de maatschappij in zijn totaliteit en van de sociaal zwakkeren in het bijzonder. Als Antwerps professor en directeur van het Centrum voor Sociaal Beleid, werd haar politiek mandaat een verlengstuk van haar kunde op dit zo belangrijke terrein. Bea was reeds lang bezig met het thema van de actieve welvaartsmaatschappij, wat trouwens niet door de huidige meerderheid werd uitgevonden. Vanuit haar jarenlang wetenschappelijk onderzoek over uitsluiting en armoede, gaf ze het debat steeds opnieuw een andere dimensie, niet vanuit een sloganeske benadering maar wel gebaseerd op goede en wetenschappelijke gegevens. Als ik lees wat een minister van welzijn vandaag durft zeggen (welke toogpraat verkocht wordt -een beter woord kan ik er echt niet voor vinden-) dan snak ik ernaar dat jij, Bea, zo spoedig mogelijk kan terugkomen. Wat meer sérieux in het politiek bedrijf mag wel.

Paul Staes. Tien jaar lang Europees Parlementslid voor Agalev, en CVP-Senator sinds 1995. In 1995 maakte deze geëngageerde en door velen gewaardeerde politicus de overstap naar onze CVP. Van de Franse kernproeven tot de toekomst van Europa, overal klonk zijn stem in onze partij. Zoals elke gemeenschap, van klein dorp tot grootstad, een groene long nodig heeft, verdient ook de CVP Paul Staes. Dat is weer dat ietsje meer dat we als CVP willen aanbrengen.

Frans Cauwenberghs. Volksvertegenwoordiger van 1977 tot 1981 en van 1985 tot vorig jaar. Frans was steeds de stem van de belangen van het zuiden van Antwerpen, wat zeker en vast dikwijls meer dan nodig was. Als gemeenteraadslid, schepen en burgemeester van Hemiksem wist hij perfect wat er leefde en bracht dit ook over op het nationale vlak. Wat velen niet weten, is dat hij ook quaestor was in de Kamer. Zijn talent om de dingen te organiseren, kwamen in deze functie goed van pas. En nog meer: samen met enkele anderen kwam hij reeds in 1981 met het voorstel om het politiek mandaat te herwaarderen, door een regeling voor het cumulverbod. Hij was zijn tijd blijkbaar ver vooruit. Dat hij de St.Bernardusabdij door een jarenlang gevecht heeft

Herman Suykerbuyk, die hier vanavond niet aanwezig kon zijn, was sinds 1968 onafgebroken parlementslid en lange tijd ondervoorzitter van het Vlaams Parlement. De Vlaamse zaak was zijn zaak, hij is het Vlaamse Geweten van de CVP, met een hoofdletter, daarvoor zijn we hem allemaal dankbaar. Happart lustte hem rauw! Ik zou onvolledig zijn mocht ik zijn inzet niet vermelden voor de Nederlands - Vlaamse samenwerking, bvb in Benego (Belgisch Nederlands Grensoverleg), het Europa van de regio’s en zijn inzet in Essen, waar hij dertig jaar burgemeester was en nog steeds gemeenteraadslid is. Ik weet dat ik nog steeds onvolledig ben.

We waren tijdens de vorige legislatuur goed op weg om een eigen gezondheidsbeleid en een goede fiscale autonomie uit te stippelen, opnieuw gebaseerd op goede gegronde gegevens. Herman was daar op zijn manier een goede medestander, de slogans voorbij.

Laat mij dan komen tot twee grote politici van de twintigste eeuw. Eigenlijk doe ik hen een beetje oneer aan door slechts een kort dankwoordje tot hen te richten.

Frank Swaelen was gedurende meer dan tien jaar, tot voor kort de belangrijkste man van het land, na de Koning.

Frank, u hebt een bijzondere carrière achter de rug, vertrokken vanuit de ouderverenigingen in de Guimardstraat, CVP-jongerenvoorzitter, 17-jaar kamerlid ( ook als opvolger begonnen ), 7 jaar algemeen voorzitter van de CVP, minister van landsverdediging, burgemeester in Hove, en meer dan 10 jaar senaatsvoorzitter, minister van staat ; gij zijt niet meer weg te denken uit de geschiedenisboeken van de tweede helft van, laat ons maar aannemen, vorige eeuw. Bij de onthulling van uw mooi portret in de senaat deed u daar zelf iet of wat bescheiden over en dat siert u, maar u hebt de senaat begeleid in haar hervormingen, de belangrijkste sinds het ontstaan van België.

Op vele momenten heb ik met u mogen samenwerken en heb ik kunnen putten uit uw ervaring. Als er een mentorschap in de politiek bestaat dan durf ik u tot een van hen rekenen. Van u heb ik in de commissie onderwijs geleerd hoe je als parlementslid zelf aan een verslag werkt, hoe je zelf een inleiding tot een verslag redigeert. Vandaag klinkt dit allemaal wat vreemd. Ik zie dit weinigen nog doen.

Frank, u leerde mij ook langzaam te schrijden in het parlement…. Of ik daarin ooit gelukt ben, daarover laat ik aan anderen oordelen. Als ik echter de stijl van leden van de verschillende regeringen van vandaag zie, dan ervaar ik zelfs wat nostalgie. ‘t Kan verkeren ;

Frank, u bent de meest authentieke christen-democraat die ik ken, waarmee ik de gelegenheid kreeg zowel de paden van het onderwijs als een deel van het buitenlands beleid te mogen bewandelen, soms in moeilijke, zelfs sterk emotionele momenten ( de problematiek van El Salvador en de kruisraketten zijn periodes die voor vele christendemocraten levendig in het geheugen blijven). Frank, voor alles heel veel dank.

Leo Tindemans is Leo Tindemans. Minister van Communautaire Betrekkingen, minister van Landbouw, eerste minister, CVP-partijvoorzitter, minister van Buitenlandse Zaken, fractieleider van de Europese Volkspartij in het Europees Parlement, en minister van Staat. Hij was niet enkel de charismatische stemmentrekker (in 1979 gaven één miljoen Vlamingen hem een voorkeurstem), maar hij was voor alles ook iemand die aan politiek deed vanuit een echte christen-democratische bezieling. In dit verband zou ik Leo Tindemans zelf willen citeren, uit zijn rede n.a.v. zijn politiek afscheid in april ’99:

"Onze tegenstanders waren erg jaloers op ons toen zij vaststelden dat er bij ons iets méér aanwezig was dan alleen maar politieke alledaagsheid, gehakketak, politieke bluf, of verrassingen in de politieke arena.

Bij ons was er altijd iets méér aanwezig dat niet in een programmapunt kan worden opgenomen. Wanneer wij optraden voor het onderwijs en wanneer wij niet beschaamd waren het gezin te verdedigen, wanneer wij onze sociale bekommernissen formuleerden, waren we getuigen van een bezieling, een inzet, een strijdlust die méér was en betekende dan alleen de inzet voor een amendement, een wetsvoorstel of wetsontwerp. De overtuiging die achter de voorstellen stak, de strijd om op die punten goed te besturen gaf aan de politieke strijd bij ons iets transcenderends."

Hiermee geeft hij tegelijk een boodschap die voor ons, zeker nu, enorm belangrijk is.

Veel van wat de voorbije jaren werd gerealiseerd, is mede te danken aan u. De reusachtige score die Leo Tindemans toen voor het eerst haalde, bracht meteen 3 (of 2- nog te checken - Marcel VC) nieuwe kamerleden mee vanuit de CVP-Antwerpen, waarmee ik hulde breng aan Leo Tindemans die velen onder ons de kans heeft gegeven in de politiek een dienende rol te spelen.

Leo, velen onder ons denken vaak met weemoed terug aan de periode waar we met 14 of 15 parlementsleden uit het arrondissement Antwerpen naar Brussel trokken. We moesten toen zelfs niet in de file naar Brussel. Gij had geen tv-spelletjes nodig: gij kon en kan nog steeds enthousiasmeren, gij kon en kan bezielen, gij geloofde en gelooft in de kracht van het woord en van de overtuiging. We zijn u daarvoor echt dankbaar en we dromen ervan dat we met dezelfde kracht opnieuw kunnen groeien vanuit dit arrondissement ; omdat ook nog vandaag dat iets meer willen bieden voor onze families, voor het onderwijs, voor het welzijn van alle mensen in Vlaanderen. Het citaat uit uw rede dat ik daarstraks voorlas, blijft steeds actueel, getuige de toespraak van Stefaan De Clerck, en moet ook in de toekomst onze leidraad vormen, ons inspireren in ons politiek werk, en moet ons dat "extra" brengen dat ons terug naar overwinningen leidt!

Met de vrouwen en de jongeren van vandaag, met de ervaren politici die hun kompas nog steeds op de toekomst plaatsen, willen wij samen kiezen voor een echte vernieuwing in het beleid. De waarden van vandaag aanvullen met dat ietsje meer dat we als christendemocraten willen uitdragen. Als we geloven, als we willen samen werken, als we ritsen, als we onze overtuiging aan de basis kunnen uitdragen, dan is dit opnieuw het begin van een gestage en nieuwe maar zekere groei.

Met dank voor de ervaren politici, om de inzet voor de mensen, om de dienende rol die u allen gespeeld hebt, bieden de CVP van het arrondissement u deze etsen en bloemen aan. Op naar een overwinning, met de vrouwen, de mannen, de jongeren en de ouderen, op 8 oktober.

Wil men nu wel of niet een luchthaven voor Antwerpen? De Vlaamse regering neemt geen beslissing en is dus besluiteloos! Nu niet beslissen, wel een manager aanduiden, over twee jaar evalueren en binnen de 5 jaar moet ze rendabel zijn. Ik had beter verwacht voor Antwerpen.

Waarover gaat het in feite ? Dat Antwerpen een goed functionerende luchthaven nodig heeft, economisch, ecologisch en maatschappelijk verantwoord en dus niet storend mag zijn voor de omgeving, in alle duidelijkheid en met een goed omlijnd toekomstperspectief.

Het schimmenspel dat de Vlaamse regering opvoert begrijp ik niet. De liberalen willen de uitbouw van een goede zakenluchthaven, de agalev-ers gaan onder de vliegtuigen staan zwaaien (kwestie van een nummertje op te voeren), en de socialisten willen een luchthaven, maar weten nog niet hoe, waar of op welke manier.

Waarom kunnen alle partners niet gewoon rond de tafel gaan zitten en een samenwerking uitstippelen dat dit in het belang is van een actieve welvaartsmaatschappij ? Via een PPS (publiek private samenwerking) kan een model ontwikkeld worden waarbinnen een regionale luchthaven kan opereren. Het doel moet duidelijk afgelijnd worden en er moet bepaald worden wie voor wat verantwoordelijk is, wie wat betaalt en welke de voorwaarden zijn waaraan de PPS moet voldoen om de regionale zakenluchthaven die elkeen wil, te behouden en te ontwikkelen. Maar laat absoluut geen onduidelijkheid bestaan over het al of niet behoud of verdere ontwikkeling van die regionale zakenluchthaven!