Graag ontvang ik uw reacties:
Reactie: Steve Stevaert is een sluwe vos
Reactie van Rudi Broos over e-vlaanderen
Reactie
van Gaston Van Tichelt, gemeenteraadslid in Essen, n.a.v. het standpunt van de
Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten tegen de rechtstreekse verkiezing van
de burgemeester:
reactie 11 septmeber 2001-Een derde wereldoorlog vermijden
__________________________________________________________________________________________
Een dag van het
vierde studiejaar in de Wetstraat:
“Meester, bij begint weer”, roept Jos Geysels.
De meester kijkt geërgerd, en vraagt: “Wie, Joske?”.
Jos, gestoken in een groen truitje: “Awel, Louis Michel, zoals gewoonlijk. Hij belooft mij altijd vanalles, maar hij doet toch dik zijn goesting”.
Louiske kijkt nauwelijks op, en werkt snel verder aan de tekening die hij ijverig aan het maken is.
En om zijn woorden kracht bij te zetten, roept Joske naar Mieke en Magda, twee vriendinnetjes, om ook hun beklag te doen. Deze twee, in koor: “Louis pest ons altijd. Maar als ze denken dat ze ons de klas kunnen uitpesten, dan pesten wij terug!”.
Waarna Joske: “en ook Kareltje De Gucht doet altijd mee met Louiske”.
De meester kijkt geërgerd: Kareltje is inderdaad een vervelend kereltje, waarmee hij en de andere onderwijzers al veel last hebben gehad.
Kareltje vlug: “Doe toch niet zo kinderachtig, jullie zijn precies kleuters”.
De meester weet het wel: Kareltje is het haantje-de-voorste, maar eigenlijk zegt hij wat Louiske hem opstookt. Maar Louiske is wel slimmer, en houdt zich steeds op de vlakte.
Magda weer: “en ook Johanneke Vande Lanotte, (de jongen met de rode boekentas) heeft het gezien, maar hij wil niets zeggen”.
Waarna Guyke Verhofstadt, het jongetje met het blauw afgebleekt jasje, opstaat en luid tussenkomt: “Dat kan niet, want Johanneke was met mij aan het basketballen”.
De meester weet het ondertussen ook niet meer, en zegt: “Awel, wat een zottenkot is dat hier. Ga het allemaal maar eens uitleggen bij meneer De Croo, de directeur”!
GvT 22-10-2002
________________________________________________________________________
Een
derde wereldoorlog vermijden.
Om één of andere reden heb ik het gevoel dat het vermijden van de 3e wereldoorlog nu prioritair op de agenda moet staan van overheden en politiekers. Voor mij is de gepaste strategie niet eens zo moeilijk. Ik heb ze zeker ook niet uitgevonden, ik vermoed dat er velen zo over denken, maar toch niet iedereen. Omdat ideeën in mijn hoofd niet veel verder geraken, een mailtje naar jou, jij kan misschien toch een paar beslissingsnemers beïnvloeden.
Pieter
_______________________________________________________________________________________________________________________
Gaston Van Tichelt mailde mij de volgende reactie:
11 september 2001: een
nieuw Pearl Harbor?
11
september 2001 zal een datum zijn die in de geschiedenisboeken onderlijnd zal
worden. Zal dit een momentum zijn in de jonge 21ste eeuw, die de
vergelijking met Pearl Harbor 61 jaar eerder, doorstaat? Mijn mening: ja en nee.
Een Derde Wereldoorlog, met de Verenigde Staten erin betrokken, zal niet
uitbreken. Simpel, omdat de omstandigheden op wereldvlak, in niets te
vergelijken zijn met 1940. Echter, de VS worden opnieuw in hun hart geraakt,
feitelijk nog meer dan in Pearl Harbor. Ook nu zullen de VS (moeten) reageren.
Dit zal ongetwijfeld belangrijke gevolgen hebben voor de hele wereld, van
Zuid-Amerika tot het verre Oosten, van Afrika tot Siberië, ook voor Europa,
voor België, voor Vlaanderen. Enige beschouwingen.
De
Verenigde Staten zijn getroffen in hun hart: het World Trade Center is
ingestort. Het WTC als symbool van het kapitalisme, als symbool van het
Amerikaanse bedrijfsleven, als symbool van de Amerikaanse spirit voor het privé-initiatief.
Het Pentagon is in belangrijke mate verwoest. Het Pentagon, als symbool van de
Amerikaanse militaire macht, als symbool van de Amerikaanse macht om de
wereldorde te handhaven. Amerikaanse lijnvliegtuigen vol passagiers op weg naar
de Amerikaanse westkust, werden gekaapt en omgevormd tot vliegende bommen.
Laten
we, in deze hoe dan ook abstracte (want: handelend over wereldpolitiek) tekst,
toch ook stilstaan bij de duizenden mensenlevens die verloren zijn. Elke mens is
uniek, elke mens heeft een geschiedenis. Elk mensenleven is heilig! Laten we
even stilstaan bij de ontelbare familieleden, partners, ouders, kinderen,
vrienden en buren, die dit moeten doorstaan.
De
aanvallen van 11 september zijn expliciet gericht op Amerikaanse en westerse
symbolen, en zijn dus bij uitstek provocerend. Per definitie, vraagt een
provocatie om een reactie. Met andere woorden: de aanvallers van 11 september
willen een reactie van Amerika uitlokken, zij willen dus een oorlog. Net zoals
Japan na Pearl Harbor…
Hoe
zal President Bush, en zijn ploeg, hierop reageren?
Zoals
gezegd, de geopolitieke situatie van vandaag is in niets te vergelijken met de
situatie in 1940. De aanval van 11 september is niet uitgevoerd door een
militaire macht van een ander land, laat staan van een wereldmacht. De wereld
kent vandaag geen bipolaire politieke tegengestelde visie, zoals wel aan de
vooravond van de Tweede Wereldoorlog. De massaterreur is niet het gevolg van een
aanval van een vijandelijke staat, maar is het werk van een of andere
organisatie. Ook dit is een uiting van een nieuwe wereld. Natie-staten hebben
geen monopolie meer op oorlog voeren. Organisaties, wereldwijd opererend, actief
in milieubescherming, ontwikkelingssamenwerking maar dus ook andere actief in
massaterreur, samen met multinationale bedrijven, zijn wereldspelers geworden.
Een nieuwe wereldorde komt nu duidelijk tot uiting. Een wereldorde, waarbij
internationaal opererende organisaties een plaats hebben. De Verenigde Naties
zullen het dus nog moeilijker krijgen dan voorheen. Verder denkend, op welke
manier zullen natie-staten, of verenigingen van natie-staten, zich gaan
verhouden met deze andere wereldspelers?
Hoe
dan ook, de Amerikaanse bevolking zal een reactie eisen. De kranten titelen
uitspraken als “we maken ze af, die klootzakken”. De Amerikaanse bevolking,
zeker deze wonend in de steden (maar wie heeft geen familie wonen in een
(middel)grote Amerikaanse stad?) was op 11 september in paniek. Na paniek komt
de angst. De Amerikaanse bevolking heeft angst dat deze aanslagen herhaald
worden. Daarom zal President Bush moeten reageren!
Wat
zou de VS zich moeten aantrekken van het uiteengevallen Jougoslavië, van
hongerend Afrika, van andere crisisgebieden, wanneer New York in brand staat?
Wat zou Amerika zich moeten aantrekken van het Midden-Oosten, wanneer het
Pentagon verwoest wordt? Zal de Amerikaanse burger nog wel bereid zijn om haar
zonen naar Kosovo te sturen wanneer duizenden Amerikanen in Amerika zelf
dodelijk worden aangevallen? Misschien was het de aanvallers hier wel om te
doen…
Wat
zal het gevolg zijn? Zullen de Verenigde Staten zich in hun beveiligde burcht
terugtrekken, en de wereld laten wat het is. Of zal Amerika integendeel naar
buiten komen en buiten de muren potentiële aanvallers onderscheppen? Zal
Amerika dan niet eerder een militaire oplossing verkiezen in plaats van een
diplomatieke? President Bush zal in elk geval een heel moedig beleid moeten
voeren, om een buitenlands beleid te voeren dat niet enkel gericht is op de
belangen van de VS zelf.
De
Verenigde Staten, na het wegvallen van de Berlijnse muur overgebleven als enige
grootmacht van de wereld, werd ook bij ons in Vlaanderen niet steeds
geapprecieerd. Integendeel, Amerika, met Bush nog meer dan met Clinton, werd wel
eens als arrogant bestempeld. De VS traden op als wereld-politiemacht, een rol
die een organisatie als de Verenigde Naties zou moeten vervullen. Toch zullen
volgens mij de ontwikkelingen als gevolg van de aanslagen van 11 september het
negatieve beeld nuanceren, zeker op korte termijn. Immers, zullen de Verenigde
Naties in staat zijn om bij een brandhaard krachtig genoeg op te treden? Ik
vrees van niet. Hetzelfde geldt voor Europa. De VS kwamen tussenbeide in Kosovo,
in de Europese achtertuin. Europa was hiertoe niet in staat. Wil Europa dit wel
kunnen doen, dan zal veel meer dan vandaag in een Europese militaire macht
moeten geïnvesteerd worden. Met andere woorden: veel meer belastinggeld zal
naar een Europees leger moeten gaan, ten koste van andere uitgaven.
De
militaire macht van de westerse wereld zal zich moeten heroriënteren. Het
rakettenschild zal er komen, dat is nu wel zeker. Wie durft te beweren dat een
organisatie die in één uur zowel het WTC als het Pentagon verwoest, ook niet
in staat is om een raketinstallatie te veroveren, ergens op een godvergeten
plaats in de voormalige Sovjet-Unie? Misschien niet vandaag, maar dan wel
volgend jaar, over vijf of over tien jaar. Zou Europa, in plaats van kritiek te
leveren op dit schild, niet beter nederig aan onze Amerikaanse vrienden vragen
om eveneens onder dit schild te mogen komen? Een leger van vandaag, met zware
tanks, jeeps en bommenwerpers, zal minstens verder aangevuld moeten worden met
een “technologische divisie”, in staat om massa-terroristische acties tegen
te gaan. De inlichtingendiensten zullen versterkt worden.
Vandaag
is nog niet exact bekend welke organisatie achter de aanslagen zit. Duidelijk is
wel dat velen de aanslagen in verband brengen met het Midden-Oosten, en met
extremistische moslim-organisaties als die van Bin Laden. Welke organisatie dan
ook, enkel al de beelden van dansende jongeren in een Palestijns
vluchtelingenkamp zal veel kwaad bloed berokkenen. Uiteraard zal 11 september
daarom een directe impact hebben op het Midden-Oosten, en op de verhouding
tussen de Westerse Wereld en de Islamstaten in het algemeen. De aanslagen
getuigen van een blinde haat tegen westerse symbolen. Hadden de aanvallers de
bedoeling om het Palestijns-Israëlische conflict uit te breiden tot een
Islam-Amerikaanse of verder een Islam-Westers conflict? Wie ook precies achter
de aanslagen zit, het is duidelijk dat gefocust zal worden op het Midden-Oosten.
Zal President Bush hierop ingaan, en de VS tot een nog duidelijker en
geprononceerder stellingname leiden in het Midden-Oostenconflict. Zal ook Europa
deze weg ingaan, en dus toch een bocht nemen ten opzicht van de huidige positie?
Een vreedzame oplossing voor het Midden-Oosten is verder weg dan ooit. Dit
laatste is voor Europa heel belangrijk. Het Midden-Oosten is immers dichter bij
dan men denkt. Geografisch, maar vooral ook als leefwereld. De Islam-wereld is
ons in Vlaanderen heel nabij. Zal deze leefwereld, cultuurgemeenschap met zo
vele waardevolle aspecten, ook opgenomen worden in ons conflictmodel? Laat ons
hopen van niet.
Kardinaal
Danneels sprak wijze woorden: “Godsdienst versterkt enkel maar het goede of
slechte karakter van diegene die met godsdienst omgaat.” Geen enkele
godsdienst kan rechtvaardigen wat er gebeurd is. Ook de Islam-godsdienst gaat
lijnrecht in tegen dit blind en laf geweld. Trouwens, geen enkel belang wordt
gediend door deze acties. Een gevoel van onveiligheid zal zeker niet een
duurzame ontwikkeling ten goede komen. De honger in de wereld zal zeker niet
opgelost worden door deze acties. Het zou goed zijn om deze boodschap op een
hele goede en serene manier aan de mensen in het Midden-Oosten kenbaar te maken.
Ook
onze portemonnee zal 11 september voelen. Reeds tijdens de golf van aanslagen
steeg de prijs van de olie aanmerkelijk, en verschillende beurzen kenden een
crash. Aandelen naar beneden, olieprijs naar boven, de rente zal volgen. Het
consumentenvertrouwen in Amerika zal dalen. Een onzeker wereldpolitiek klimaat
zal leiden tot investeringen die worden uitgesteld, tot een economische
recessie. Vlaanderen, als belangrijk kruispunt in de wereldhandel, zal dit zeker
voelen.
Zal
11 september in Vlaanderen ook op politiek vlak gevolgen hebben? Zal 11
september leiden tot een duidelijker keuze voor de eigen Westerse identiteit,
ingaande tegen het multiculturele samenleven dat wij vandaag proberen op te
bouwen? Of nog scherper: zal 11 september leiden tot meer stemmen voor het
Vlaams Blok? Politicologen zullen hieraan een vette kluif hebben. Ik kan mij
best voorstellen dat anti-Islamgevoelens versterkt worden, ook in Vlaanderen.
Laat ik hierbij echter dit zeggen: Ik ben er zeker van de overgrote meerderheid
van de Islam-gemeenschap de levensvernietigende en laffe aanslagen krachtig
veroordelen. Ik ben er zeker van dat zij beschaamd zijn om hiermee geassocieerd
te worden. Ik ben er zeker van dat zij meeleven met de vele families die
treuren.
Zonder
in naïviteit te vervallen, zou dit misschien niet een stap voorwaarts kunnen
zijn? Zou 11 september misschien niet een “aanslag te ver” kunnen zijn, die
de wereld gemeenschappelijk doet inzien dat met volle kracht dit geweld moet
bestreden worden? Denkend aan de vele duizenden slachtoffers, is deze laatste
positieve noot toch een strohalm waard.
Gaston Van Tichelt
12/09/01
_________________________________________________________________________________________________________________
Richard Bastanie, schepen in de gemeente Zandhoven (Massenhoven) van sport, toerisme en gezondheidszorg, bezorgde mij een redevoering, uitgesproken door de plaatselijke voorzitter van het Davidsfonds. Ik citeer er enkele stukken uit:
Deze
regering heeft een communautair akkoord gesloten waarbij alle
Franstalige partijen pro Lambermont
stemden, daarentegen waren slechts 50 % van de Vlaamse partijen voor. Dit kan
bezwaarlijk een evenwichtig akkoord genoemd worden en dit zegt dan ook alles
over de macht van de Franstaligen in dit land.
Met
Lambermont kreeg de Belgische francofonie alles wat zij wenste. De
“financieringswet” van de Gemeenschappen wordt op zulk een manier herzien
dat volledig voldaan wordt aan de behoeften van de Franse Gemeenschap inzake
onderwijsuitgaven!
Wist
u dat Vlaanderen met zijn 6 miljoen inwoners één onderwijsminister heeft en
Wallonië met zijn 4 miljoen er DRIE heeft? Dit is geen solidariteit meer maar
aftroggelarij!
Uit
het Lambermontakkoord volgt dat de Franse Gemeenschap voortaan “nooit meer
vragende partij zal moeten zijn” in besprekingen met de Vlamingen, aldus haar
minister-president Hasquin, en dat deze gemeenschap, na alles te hebben
binnengehaald wat ze wenste, voortaan een veto kan uitspreken tegen de
bespreking van de geldstroom van Vlaanderen naar Wallonië, die ook door Waalse
academici thans op circa 300 miljard per jaar wordt geschat. Mevrouw Laurette
Onkelinckx verklaarde desbetreffende: “Ik ben ontroerd. Zo’n prachtig
resultaat had ik in mijn stoutste dromen niet verwacht.”
Dit
betekent dus dat de Belgische Eerste Minister Verhofstadt, nooit de ideeën zal
kunnen realiseren die hij als voorzitter van de VLD lanceerde, en die inhielden
dat er dringend een einde moest komen aan de niet-objectieve transfers van
Vlaanderen naar Wallonië.
Er
komt niets meer terecht van de twee keer
door het Vlaams parlement in vrijwel unaniem goedgekeurde resoluties
aangekondigde doelstelling van de Vlaamse deelstaat, te weten een werkbare
fiscale autonomie (tenminste 50% zoals in alle andere federale staten) en de
splitsing van de ziekteverzekering en de gezinstoelagen.
Goedkeuring
van het Lambermontakkoord betekent derhalve dat Vlaanderen als geheel en de VLD
van Verhofstadt in het bijzonder afzien van hun voornemen om te ijveren voor de
splitsing van grote gedeelten van de sociale zekerheid en de Belgische
fiscaliteit. Aangezien deze doelstellingen door zowel het Vlaams parlement als
door de toenmalige VLD-voorzitter werden beschouwd als van levensbelang, voor de inrichting van de Vlaamse welvaartstaat,
offeren zij thans de toekomst van het Vlaamse volk op voor een constructie die
zo in strijd is met wat Vlaamse staatslieden dienen na te streven, dat er in
België onvermijdelijk een nieuw onevenwicht ontstaat. Woord houden kennen zij
niet!
Men
verbreekt niet straffeloos het Belgische evenwicht. Lambermont doet dat door de
enen alles te geven wat ze vroegen en de anderen weg te sturen met een paar
kruimels die nog overbleven.
Is
er dan niets goed in Lambermont? Naar waarheid gezegd: neen.
“De
scheve verdeling van de landbouwkredieten, de uitholling van het tuchtrecht over
de burgemeesters van de randgemeenten, de vele uitzonderingen op de regionale
autonomie voor de inrichting van het binnenlands bestuur, de weigering het
kadaster te regionaliseren: het zijn maar enkele van de vele minpunten.
Deze
Lambermont is een belediging voor Vlaanderen. Geen fier volk slikt zoiets.
Laat
me besluiten met een tekst uit onze Vlaamse Leeuw aan te passen: we zingen in de
tweede strofe “Geen tronen blijven staan” wel we kunnen voortaan ook zingen
“Geen regeringen blijven bestaan”.
Een reactie van Raf Waumans, naar aanleiding van de uitlatingen van Karel De Guchht:
Karel De Gucht is er weerom in geslaagd zich de woede van de onderwijsmiddens op de hals te halen. Na maanden van hakketakken op de leerkrachten, richt hij nu z’n pijlen op de schoolbesturen. Niet alleen blijken zijn uitlatingen juridisch weinig correct, het lijkt me ook vrij banaal want waar gaan we naartoe?
Laat ons aannemen dat ouders gezien worden als klant, als gebruiker. Als zij het schoolbestuur (en dus eigenlijk de werkgever) moeten kunnen kiezen en/of er deel van kunnen uitmaken, moet dit als principe ook kunnen gelden in andere sectoren:
En wat te denken over de eigen grenzen die VLD stelt aan de burgerdemocratie om nog niet het woord spreekverbod in de mond te nemen? Hoe is immers te verklaren dat de jong VLDers als 4de vraagstellers in “de Zevende Dag” van 8 april 2001 (er waren maar drie vraagstellers!) hun vraag niet mochten stellen van hun eigen VLD jongerenvoorzitter (Coveliers). De jongeVLD leeuwen belden daags tevoren af. Vrijheid gaat bij VLD wellicht maar zover als de partijhiërarchie toelaat. Het rommelt dus niet alleen geregeld binnen de Vlaamse Regering, het rommelt ook binnen de eigen rangen … Uiteraard kan je beter elders een vuurtje stoken om de eigen vuile was binnenkamers te drogen te hangen.
Raf Waumans.
__________________________________________________________________________________
Dieter Berebrouckx stuurde mij het volgende bericht, naar aanleiding van mijn standpunt over drugs:
________________________________________________________
Dit bericht kreeg ik van Jan De Bruyn, naar aanleiding van mijn standpunt over het drugsbeleid, Drugs: Neen bedankt!
Ik ben Jan de Bruyn, varkensboer met een klein bedrijf, en ik heb 4 kinderen tussen de 8 en 19 jaar. Ik volg de problematiek vanuit het standpunt dat ik, hoewel ik de hele dag thuis ben, mijn kinderen ook geen ganse dag in het oog kan of zelfs wil houden, daar ze zelfstandigheid moeten aanleren. Daarom ga ik ook volledig akkoord met uw standpunt. Ik heb gisteren naar dr. Beaucourt gekeken in 'de laatste show' en ik wil met hem meestappen in een vreedzame optocht naar Brussel zoals de 'witte mars'.
Veel steun en de groeten,
Jan de Bruyn
Nijlen
______________________________________________________________________________
Deze reactie kreeg ik per brief van iemand die zijn bezorgdheid uit over het drugsbeleid van de huidige regering:
"De jongeren met een sterk karakter zullen niet verslaafd geraken. De zwakke karakters, de meelopers, des te meer. Trouwens, waarom kan onze jeugd niet meer op een natuurlijke manier plezier maken? Enige tijd geleden vielen op de parking van dancing Illusion te Lier twee jonge mensen plots op de grond. Nadat zij in 't ziekenhuis gereanimeerd waren, verklaarden zij niet te weten waarom zij plots gevallen waren! Van al die mooie woorden van mevrouw Aemvoet geloof ik geen snars. Zij beweert dat er streng zal toegezien worden op het overmatige gebruik. Het doekje voor het bloeden!"
Deze briefschrijver noemt dit beleid "de wetten die in plaats van mensenlevens te redden, zwakke mensen op een legale manier vermoorden."
_________________________________________________________________________________
Van Dhr. Appeltans kreeg ik enige tijd geleden een emailbericht, naar aanleiding van het wetsvoorstel van de Senatoren P. Vankrunkelsven en Senator Q over het medisch en recreatief gebruik van cannabis. De persoonlijke ervaring met een aan cannabis verslaafde zoon van de heer Appeltans kunnen misschien hen aan het denken zetten, die de gevolgen van cannabisgebruik willen minimaliseren. Ik geef hier een aantal citaten uit zijn bericht:
" Ik wil ten strijde trekken tegen cannabis, en wie de moeite neemt, de rest van mijn betoog te lezen, zal begrijpen waarom.....
Wat hebben de auteurs van het wetsvoorstel te zeggen over cannabis? Als ik het lees stel ik vast dat de gevolgen wel in zeer hoge mate geminimaliseerd worden.
Wat ik persoonlijk vaststel: -schoolresultaten: vallen terug tot nul
- persoonlijkheid en levensstijl veranderen totaal, en rampzalig
-jonge gebruikers functioneren niet meer, noch in werk, noch in studie
-zelfs de eenvoudigste dingen lukken niet meer (typische voorbeelden: voortdurend verliezen van huissleutels en bankkaart, voortdurend bestolen worden wegens volledig gebrek aan concentratie).
- elke affectie voor naaste familie valt weg
- elke menselijke communicatie valt weg ( ge kunt er niet meer mee praten wordt gezegd, en dat is de nagel op de kop)
Ik heb niet de pretentie alles te weten over cannabis, maar wat ik wel weet is dat het leven van mijn jongste zoon momenteel verwoest wordt door de cannabis, en daardoor het leven van de ouders volledig verpest....
Ik weet niet hoe frequent het geval van mijn zoon van 19 is, maar kom me aub niet vertellen dat het van iets anders dan de cannabis is, want dat geloof ik niet. De ouders van zijn soortgenoten stellen trouwens precies hetzelfde vast. Ook zij spreken van een echte lijdensweg, dus zo uitzonderlijk is het niet...
Ik vraag geen medelijden, maar wel kordaatheid in de strijd tegen drugs."
__________________________________________________________________________________
Beste mevrouw Demeester,
In De Morgen van 10 juli 2000 las ik een interview met professor Geert Bouckaert, hoogleraar en directeur van het Instituut voor de Overheid van de KULeuven. (Professor Bouckaert begeleidt diverse binnen- en buitelandse overheden bij de hervorming van hun administraties). Het ging er o.a. over de modernisering van de overheidsadministratie. De tandem "Demeester - Van den Bossche", zo stelde hij, heeft ervoor gezorgd dat de Vlaamse administratie gemoderniseerd werd.
Op de huidige regeringsploeg had professor Bouckaert echter wel kritiek:
"Bij het einde van de vorige regeerperiode heb ik gezegd dat de Vlaamse administratie internationaal bij de subtop stond, op voorwaarde dat de veranderingen zouden worden verdergezet. Mijn oordeel was positief omdat er iets gebeurde, maar het was onvoldoende omdat niet alles was gerealiseerd. Waar staat men nu? Wat is er intussen gebeurd? Bijna een jaar lang is er niets gedaan. En dat is moordend voor een veranderingsproces.
...
Het proces is blijven steken omdat deze regering zich wou afzetten tegen de vorige."
Is het niet spijtig dat de huidige regeringsploeg blijkbaar alles van vroeger overboord gooit, ook wat goed is? Uiteraard moet een nieuwe regering eigen accenten kunnen leggen, uiteraard moeten er nieuwe en andere ideeën kunnen gerealiseerd worden. Maar de huidige ploeg moet ook kunnen toegeven dat sommige zaken die de vorige regering heeft gerealiseerd, goed waren. De modernisering van de Vlaamse overheid is daar een voorbeeld van.
Erik Snoeijers,
juli 2000
_____________________________________________________________________________
Harry Mattheessens, bezorgde mij een kopie van zijn mailbericht aan minister Anciaux, n.a.v. de bemoeienis van Anciaux in de piercing-zaak in de school in Westerlo:
"Mijnheer Anciaux,
Enkele vragen: is dit weer eens een emotionele reactie van Uwentwege, zoals na de ontsnapping van Dutroux, toen U met trillende lippen de revolutie aankondigde? Le ridicule ne tue pas. Bent U weer zo goed op de hoogte als toen? Kent U de omstandigheden en de context van wat er gebeurd is zo goed als toen? Maar ja, veronderstellingen zijn voor het ogenblik genoeg om iets in de wereld te lanceren. Ik zou echter liever hebben dat de ministers zich bemoeien met hun eigen departementen, in de veronderstelling uiteraard dat men zijn dossiers kent."
_____________________________________________________________________________
Rudi Broos, schreef mij, in een reactie op een artikel uit de Gazet van Antwerpen:
POLITICI EN LIEGEN
Toen ik met oudjaar in de Gazet van Antwerpen las dat de Antwerpse SP-burgemeester zonder boe of ba stelt dat ze het niet zo erg vindt als een politieker liegt, "omdat dat erbij hoort", stond ik werkelijk perplex.
Is dit de zaligmakende NPC (Nieuwe Politieke Cultuur)? Meer en meer begin ik te geloven dat (nieuwe politieke) cultuur iets is als confituur: hoe minder je ervan hebt, hoe meer je het moet uitsmeren!
Een politieker liegen! Een politieker is iemand die het algemeen belang moet dienen. Leugens gaan in tegen het algemeen belang, omdat zij de realiteit ondermijnen. Een goede politieker moet daarom sterk genoeg zijn om bvb. toe te geven dat men fout zit, of om bvb. slecht nieuws te verkondigen. Men is immers geen politieker omdat men ermee is geboren, nee, men is politieker omdat men het volk vertegenwoordigt. De mensen hebben recht op de waarheid!
Belangrijk is dat een uitvoerende mandataris (een minister, een burgemeester of schepen) steeds de volle waarheid vertelt aan de andere verkozenen (leden van het parlement of de gemeenteraad). En niet alleen de waarheid, maar men moet alle beschikbare informatie verstrekken: met open kaarten spelen.
De nieuwe federale regering is op dit punt niet al te best begonnen: Federaal premier Verhofstadt stelde in het parlement dat er tijdens de regeringsonderhandelingen geen akkoord was bereikt met de Franstaligen over de onderwijsfinanciering. Dit is een leugen! Maar ja, Verhofstadt is een politieker, en "politici liegen, dat hoort erbij"…