Kiezen voor een duurzame klimaatsverandering

 Dinsdag hadden we in het Vlaams parlement de gelegenheid een eerste debat te wijden aan het klimaatbeleidsplan van de Vlaamse regering in uitvoering van het Kyoto-protocol. De kritische beschouwingen van de Serv en van de Minaraad waren vrij gelijklopend en ook scherp.

1. Uit dit plan blijkt immers eens te meer dat deze regering geen lange termijnvisie heeft, dat ze probeert 30 voorstellen te formuleren, waaruit helemaal niet blijkt dat ze bekommerd is op lange termijn. En dit voor een regering waaraan Agalev participeert en waarin Sp.a-er Steve Stevaert graag een groen kleedje aantrekt.De uitvoering van het Kyoto-protocol moet snel aangevat worden, maar moet op hetzelfde moment ook een visie ontwikkelen op zeer lange termijn. Dit vraagt o.m. veel meer investeringen in innoverende technologieën om de vervuiling te beheersen. En daar knelt een het schoentje : het ontbreekt dit plan aan mensen en middelen.

2. De Vlaamse Regering laat haar beleid veel te veel afhangen van de federale regering en ontloopt haar verantwoordelijkheid, ook op die punten die ze zelf kan realiseren. Op die manier zullen we in 2005 niet het doel bereikt hebben dat de regering zich voorhoudt, nl.het niveau van 1990 bereiken inzake broeikasemissies. Vlaanderen zou ook veel kunnen bijdragen door zich toe te spitsen op de mobiliteit.  Meer dan een jaar geleden bespraken we een in de commissie een mobiliteitsplan van de administratie. Vandaag is er nog steeds geen plan van de regering. Zal er tijdens deze legislatuur nog wel een plan komen? Een plan dat niet alleen de mobiliteit ten goede komt, maar ook het milieu. Maar daar knelt weer het schoentje : het ontbreekt de regering aan mensen en middelen. En dat zal op dit ogenblik niet direct veranderen. Deze regering is aangetreden op een moment dat de begroting ruimte had. Ze hebben de ruimte opgesoupeerd.zonder visie, zonder te investeren in de meest noodzakelijke elementen.

3. De Vlaamse regering slaagt er niet in strategische keuzes te maken. Kiezen kan deze populistische regering niet, kiezen kunnen ministers die vooral met zichzelf bezig zijn uiteraard niet. Anders zouden ze gebruik maken van alle praatprogramma’s om de bevolking te overtuigen van de noodzaak van systeemveranderende systemen, bijvoorbeeld inzake duurzaam bouwen, bijvoorbeeld met een systeemveranderende mobiliteit.

4. Deze regering zal niet meer kunnen kiezen, niet alleen omdat ze niet meer over voldoende middelen beschikt, maar ook omdat ze in de laatste 2 jaar van deze legislatuur voortdurend in campagne zal zijn. Voor zover ons bekend komen alle Vlaamse ministers op voor de federale verkiezingen. Dit is jammer genoeg de voorbode van een nefast klimaat