TRAAGHEID EN IMMOBILISME VAN DE HUIDIGE REGERING

“Wat tien jaar is scheefgegroeid, kan je niet in één jaar rechtzetten”. Dat zal waarschijnlijk het meest gebruikte openingszinnetje zijn van de Paars-Geel-Groene persconferenties. Minister van Welzijn, Mieke Vogels, opent hiermee nog eens in De Standaard van 8 oktober, n.a.v. de Everberg-saga.

  Met de dag wordt dit zinnetje meer en meer ongeloofwaardig. Hoe langer de huidige excellenties aan de macht zijn, hoe minder zij zich kunnen verschuilen achter het verleden. Meer en meer wordt duidelijk dat de vorige begrotingen niet worden uitgevoerd. Meer en meer komt het immobilisme van deze regering te voorschijn.

  Eén voorbeeld: De sociale, ecologische en economische kost van de files rond Antwerpen is enorm. Daarom heeft de vorige CD&V-regering een Masterplan opgesteld met allerlei investeringen die een oplossing geven aan dit probleem. Dat gebeurde in 1998. Pas anderhalf jaar na het aantreden van de nieuwe regering, in december 2000, keurde deze het Masterplan goed. Pas in juli 2002 besliste de regering over het oprichten van een maatschappij die de werken moet gaan coördineren en later de wegen zal moeten exploiteren. Op 20 september jl. Is dit ontwerp van de regering in het Parlement ingediend. Indien de huidige ministers wat meer met hun dossiers zouden bezig zijn, en wat minder persconferenties zouden geven, dan zouden de werken al lang gestart zijn!