Yves Leterme werd op 28 juni verkozen als voorzitter van CD&V. In zijn toespraak gaf hij vier uitdagingen aan waarvoor we in onze samenleving staan, waar we als christen-democraten een antwoord op willen bieden:

"In de eerste plaats op de sociale verschraling. Een cultuurpessimist ben ik zeker niet. Ik heb zelden last van heimwee naar hoe het vroeger was. Maar elke evolutie in de samenleving heeft ook keerzijden. De toegenomen vrijheid, die belangrijk is, heeft ook geleid tot meer ieder-voor-zich. Daartegen wil CD&V in het verweer gaan. Dat het aantal zelfmoord(poging)en bij jongeren toeneemt, dat het aantal echtscheidingen angstaanjagend hoog is, dat het experimenteren met cannabis en andere drugs fors stijgt, dat steeds meer mensen antidepressiva slikken, dat kunnen wij niet aanvaarden. Ethische thema’s gaan over méér dan alleen het begin en het einde van het leven. Dit zijn de problemen waar wij het verschil moeten maken. Een goed beleid investeert in ontmoeting en samenleving, in gemeenschapsvorming. Concreet betekent dat meer inzet voor gezinnen, voor verenigingen, voor vrijwilligers.

Ten tweede is er de economische wildgroei, die roofbouw pleegt op de kwaliteit van ons leven. Het tempo van ons leven wordt zo jachtig dat velen niet meer mee kunnen. Mensen haken af, gezinnen leven onder hoogspanning. De extreme “vermarkting” herleidt mensen tot consumenten en pionnen op een commercieel schaakbord. Werknemers dreigen een wegwerpproduct te worden. Mensen steken zich diep in de schulden om behoorlijk te wonen. Ouders missen de broodnodige tijd om met hun eigen kinderen te praten. CD&V wil de partij zijn van de gezinnen in het spitsuur van hun leven. Een betere combinatie tussen gezin, werk en engagement is een must. Onze kwali-tijd-kaart zou een belangrijke stap in de goede richting zijn. CD&V wil ook meer investeren in diensten voor het gezin, zoals kinderopvang, oppas-, poets-, strijk-, klusjesdiensten, of ouderenopvang.

Van verschraling en wildgroei is het een kleine stap naar cultureel onbehagen. Na de ontkerkelijking en de ontzuiling zoeken velen naar een nieuw referentiekader, naar zingeving. Het gebrek daaraan schept grote problemen in de samenleving. Jonge migranten vallen tussen twee culturen. Oudere mensen herkennen hun samenleving niet meer. Mensen zonder levensbeschouwelijke overtuiging en zonder betrokkenheid in het verenigingsleven stemmen massaal extreem-rechts, zo blijkt uit studies. Hoog tijd dus om mensen meer weerbaar te maken. Dat kan door meer aandacht voor cultuur, voor onderwijs, voor zorg, voor het verenigingsleven. En voor gezinnen, het ideale kader voor opgroeiende mensen. Als christen-democraten vertrekken wij van vertrouwen in ouders, leerkrachten, welzijnswerkers, dokters en verpleegsters, scouts- en chiroleiders, kunstenaars of directies van scholen en ziekenhuizen. Stuk voor stuk mensen die zich inzetten voor een betere wereld, maar die vaak op regeltjes en bureaucratie stuiten.

Dat brengt mij bij het vierde thema: politiek wantrouwen. Mensen raken ontmoedigd van een politiek die het altijd beter weet, maar er intussen nauwelijks in slaagt haar kerntaken naar behoren te vervullen. Er is de jongste jaren een trend naar een politiek die zo moeilijk kan luisteren naar mensen met terreinervaring, naar het verenigingsleven en het middenveld. Is het echt zoveel gevraagd om deze mensen te vertrouwen? Om hun inspanningen te belonen en hen aan te moedigen door te zetten? Ook ondernemers snakken naar een overheid waarop ze kunnen rekenen. Een overheid die hen niet met een stroom aan veranderende regeltjes belet te ondernemen, maar hen juist stimuleert. Is het nu echt nodig dat onze boeren voor ieder stuk vee dat ze bezitten een papierwinkel moeten bijhouden? Laten we liever onze jongeren weer de goesting geven om een zaak uit de grond te stampen. Zo creëren ze jobs voor zichzelf en voor anderen.

Wij willen minder overheid, maar een meer betrouwbare overheid. Ik verzet mij daarom met al mijn krachten tegen de lichtzinnigheid waarop in de politiek met de waarheid wordt omgesprongen (gemarchandeerd). Mensen hebben recht op de waarheid, dat is een belangrijke waarde. De houdbaarheidsdatum van woorden is belangrijker dan de heilloze discussie over de houdbaarheid van politici. Politiek is geen poppenkast. Ik zeg klaar en duidelijk tegen de mensen: soms zal u het met ons eens zijn, soms zal u onze mening niet delen, maar altijd zal u weten hoe de christen-democraten denken over uw problemen. Geen peptalk, geen verbloeming van de realiteit, maar een dialoog met open vizier."