De belovende macht baart een muis

Met veel bravoure kwam minister-president Dewael in het Vlaams Parlement de nieuwe staatshervorming uitleggen. Wat wordt voorgesteld als een historische stap, te vergelijken met de belangrijke hervormingen van 1970, 1980, 1988 en 1993, is echter een bedroevend zwak werkstuk geworden. 

Vlaanderen zal volledige zeggenschap krijgen over een aantal belastingen waarover vroeger slechts in de rand kon beslist worden. In totaal zal dit neerkomen op de situatie dat Vlaanderen over minder dan 20% van het budget zelf over de inkomsten kan beslissen. Met andere woorden: voor elke 100 frank die Vlaanderen uitgeeft, mag Vlaanderen slechts voor 20 frank beslissen van waar de inkomsten komen. Het “consumptiefederalisme” blijft de basis van ons systeem. Immers, het federale systeem is erop gericht dat men autonoom is om uit te geven (consumeren), maar dat men niet zelf mag beslissen over waar het geld vandaan moet komen. Wij zijn al jaren pleitbezorger om dit te veranderen. Een belastingpolitiek is immers een krachtig beleidsinstrument. Zonder eigen fiscale autonomie kan Vlaanderen moeilijk een gezins- of kindvriendelijk beleid voeren. Deze Vlaamse regering heeft duidelijk te weinig gewicht om de rechtvaardige vraag van Vlaanderen te verdedigen! Soms vraag ik mij af of de onderhandelaars voldoende begaan zijn met dit dossier. Minister Anciaux presteerde het om heel serieus te verkondigen dat 160 miljard frank 54% van het Vlaamse budget uitmaakt! Wetende dat de Vlaamse begroting 670 miljard in 2000 bedraagt.  Hij bedoelde natuurlijk enkel het budget voor de gewestmaterie.  Maar dat is in Vlaanderen een volledig foutieve redenering.  We hebben slechts één budget, slechts één regering en slechts één parlement voor het Gewest en de Gemeenschap. Of willen we evolueren naar Waalse toestanden met twee budgetten, twee regeringen en twee parlementen.  Neen toch zeker!

Zal het Kijk- en Luistergeld nu afgeschaft worden? Het is mogelijk geworden, en dat is positief. De Vlaamse regering heeft het echter niet slim gespeeld. Immers, de afschaffing is mogelijk, maar er staat geen geld tegenover. Met andere woorden: als de Vlaamse overheid het Kijk- en Luistergeld afschaft, zal er 18 miljard minder in kas komen. Aangezien er nog veel geld nodig is om te investeren in de toekomst (in het onderwijs, de mobiliteit, enz. …), zal er ander geld moeten komen van de Vlaamse belastingbetaler.

Vlaanderen zal afcentiemen kunnen geven. Dat staat reeds lang in de wet, maar nu is dit meer specifiek uitgewerkt. Dit wil zeggen dat de Vlaamse overheid ervoor kan zorgen dat u minder personenbelasting zal moeten betalen als bvb. in Wallonië. Echter, dit zal maximaal 6.75%  van de regionale opbrengst van de personenbelasting mogen bedragen. De gemeenten zijn zelfs meer autonoom op dit punt dan Vlaanderen!

De huidige Vlaamse regering is te zwak. Het zijn de Franstaligen die de lakens uitdelen en dicteren wat Vlaanderen mag doen. Verhofstadt proclameerde ruim een jaar geleden dat het coöperatief federalisme zal zorgen voor goede communautaire verhoudingen. Hij heeft gelijk gekregen... De Vlaamse regering heeft zich immers in slaap laten wiegen, mist harde dossierkennis en heeft niet de moed om scherp te onderhandelen. Het gevolg is dat de Vlamingen op hun honger blijven en niet zullen kunnen genieten van een goed beleid