Opvallend hierbij is dat er een uiteenlopende waardering kan worden vastgesteld tussen het gezin enerzijds en het huwelijk anderzijds. Onderzoek in andere Europese landen toont aan dat de waarde van het huwelijk als instituut door steeds meer mensen in twijfel wordt getrokken.Bovendien blijkt uit het onderzoek dat een langdurige relatie door de meerderheid van de jongeren (18-30 j.) niet als een noodzakelijke voorwaarde wordt gezien om gelukkig te zijn. Trouw wordt wel als een belangrijke factor gezien voor een goede relatie. Uit al deze gegevens kan worden afgeleid dat het relatiepatroon van een groot deel van de bevolking evolueert naar seriële monogamie, waarbij meerdere al dan niet langdurig relaties mekaar opvolgen.
Wanneer dus blijkt dat het gezin als waarde voor het grootste deel van de Vlamingen zeer belangrijk blijft , moeten we wel bedenken dat de invulling die aan het begrip wordt gegeven zeer verscheiden is. Daarom moet de CVP met deze nieuwe gezinsverbanden rekening houden. Dit is zeker belangrijk in een context waar een langdurig engagement geen meer evidentie blijkt te zijn. Het gezin staat bovendien niet alleen. Zoals de mens slechts ten volle tot ontplooiing komt binnen een gezinsverband, zo ook moeten we ervoor zorgen dat gezinnen geen losse, naast mekaar levende éénheden vormen, maar dat zij functioneren binnen een netwerk. Dat biedt aan kinderen in een gezin de mogelijkheid om op te groeien binnen een gemeenschap. Dat kan concreet bvb. betekenen dat kinderen als een opgevangen kunnen worden bij de buren wanneer de ouders gaan werken zijn, of dat iedereen probeert een oogje in het zeil te houden wanneer kinderen op straat spelen, en zich niet enkel tot zijn eigen kinderen beperkt. Hierdoor ontstaat een nieuwe- of is het oude ?- verbondenheid.