Tussenkomst begroting 2000 –

Plenaire vergadering Vlaams Parlement 14-12-99

  1. Ik zal mijn pleidooi voor het behoud van de Euromeesternorm niet herhalen. Uw partijgenoten senator De Grauwe en cs deden dit reeds vóór mij; daarenboven zal uw Regering met het vastleggingsritme van vandaag zelfs al in 1999 een veel beter kasresultaat halen dan voorzien, omdat haar werkzaamheidsgraad zeer laag is. U slaagt er niet in de voorziene miljarden vast te leggen. De euromeesternorm wordt meer dan ooit gehaald. Maar de aangegane engagementen zullen niet ingelost worden.
  2. De amusementsfactor van uw regering is daarentegen zeer groot, de vriendschapsbanden intens ( zo moge ik lezen in Humo in een interview met minister Anciaux), de beloftefactor immens. U zou beter besturen, er wordt in tegendeel te weinig bestuurd en daardoor zullen heel wat miljarden niet kunnen geïnvesteerd worden. Wordt vervolgd…..
  3. Hoe dan ook een norm zal u nodig hebben. Het zal een lange-termijnnorm moeten zijn, het moet een acyclische norm zijn (omdat een begroting met de huidige wijze van financieren tegen een stootje moet kunnen), het zal een norm zijn die nog steeds schuld moet afbouwen, maar jaar na jaar op een gelijkmatige manier moet groeien. Allemaal kenmerken van de Eoromeesternorm. Terzelfdertijd wordt dit ook een armoedenorm, omdat met de Euromeesternorm noch op korte, noch op lange termijn besparingen moeten doorgevoerd worden. Besparingen die meestal negatief zijn voor diegenen die minder hebben. Wie vooruit en toekomst gericht denkt wil trouwens het aantal armen in onze actieve welvaartstaat zien dalen. En dat kan met de euromeesternorm.
  4. Ik ga mij vandaag toespitsen op het paradepaardje van uw regeerverklaring ‘de Vlaamse afcentiemen’, en dus op de fiscale auonomie in Vlaanderen en wat we daarvan verwachten. Zelf geloof ik zeer sterk in een echte Vlaamse fiscale autonomie, omdat ik ervan overtuigd ben dat we ons in Vlaanderen binnen België slechts goed zullen voelen wanneer we een echte fiscale autonomie zullen realiseren.
  5. Waarom een eigen fiscaliteit ? Omdat de eigen fiscalitieit een beter inzicht geeft in wat de Vlamingen bijdragen tot de actieve welvaartstaat. Fiscalitiet heeft immers tot doel : 

- de staat te financieren voor de voorziening van de collectieve behoeften ;

- te herverdelen tussen diegenen die hebben en diegenen die niet hebben ;

- de centen toe te wijzen aan de specifieke opdrachten en projecten : politici moeten dus keuzes maken waarvoor wel en waarvoor geen middelen worden voorzien ;

- beleid te voeren waarbij bepaalde gedragingen kunnen gestimuleerd of afgeremd worden.

  1. Vandaag beschikken we amper over een zeer beperkte autonomie in Vlaanderen : 9 % van onze middelen. En zelfs voor die 9 % zijn we nog niet volledig bevoegd. Dat is een democratisch tekort. Met de kortingen die u vandaag wil doorvoeren bereikt men geen grotere eigen fiscaliteit. De paringsdans die u, mijnheer de Minister-President, hebt moeten uitvoeren met uw federale collega heeft tot niets geleid. U hebt niet alleen uw federale collega nodig, u moet ook steeds een weerkerende prijs betalen aan uw Waalse collega’s. Er was zelfs een knieval nodig om toch maar kortingen te kunnen realiseren, die hoegenaamd geen selectieve afcentiemen zijn en nog veel minder beantwoorden aan uw regeerakkoord, noch aan uw Septemberverklaring. Er zullen nog veel paringsdansen moeten uitgevoerd worden om te voldoen aan wat u in het regeerakkoord en in de Septemberverklaring schreef, onder de titel « Meer welvaart met een actief werkgelegenheidsbeleid » : « De last op arbeid moet verminderd worden tot het niveau van de drie naaste buurlanden. Vlaanderen moet tot die doelstelling bijdragen door, via een systeem van vermindering van de belastingen op de laagste arbeidsinkomens, een belastingvermindering voor het inkomen uit arbeid door te voeren die het nettoloon verhoogt. Die belastingvermindering slaat op de laagste schijven van het inkomen uit arbeid. De Vlaamse regering zal ervoor zorgen dat op federaal niveau dringend de nodige stappen worden gezet om die belastingverlaging mogelijk te maken. » En wat hebt u gezegd tijdens de Septemberverklaring : « De Vlaamse regering voorziet nu reeds in 3,2 miljard frank voor Vlaamse belastingvermindering door middel van een verlaging van belasting op de laagste schijven uit de inkomens uit arbeid, na het nodige overleg ter zake met het federale niveau. Daarenboven is dat een belangrijke bijdrage in de bestrijding van de werkloosheidsval en tot concretisering van de actieve welvaartsstaat. » De lineaire en forfaitaire kortingen beantwoorden helemaal niet aan uw regeerakkoord. Inderdaad niet, u belooft een afcentiem te realiseren voor meer welvaart en meer werkgelegenheid.                                                                                                                   Meer welvaart ? Volgens mijn berekeningen gaat het over 100 tot 300 F op kruissnelheid per maand, alleen uiteraard voor diegenen die belasting betalen. Ongeveer 500.000 belastingplichtigen zullen dus geen korting ontvangen. Wie echt meer welvaart of beter welzijn nodig heeft zal er niet van genieten. Dit is ook geen maatregel ter bevordering van van de werkgelegenheid en zeker geen remedie tegen de werkloosheid.
  2. Economisch heeft dit geen zin; de koopkracht zal er niet door wijzigen en de mensen zullen het niet voelen. U weet dat ook, maar u wil dat niet toegeven. U had beter gehoopt, want uw kortingen zijn zelfs ondoelmatig.

Daarenboven zijn deze kortingen compleet gezinsonvriendelijk en kindonvriendelijk, omdat ze per belastingaanslag moet verrekend worden. Dit is maatschappelijk niet verantwoord en daarenboven niet vol te houden.

We blijven voorstander van Vlaamse afcentiemen maar dan selectief. Waalse collega’s zullen dit niet willen, omdat selectieviteit in de afcentiemen het begin is van een echte fiscale autonomie in de personenbelasting. En daarvoor moeten we vechten, daarmee pas kan je beleid voeren, daarmee kan je herverdelen, daarmee kan je gezins- en kindvriendelijk zijn, daarmee kan je zelf politieke keuzes maken.

  1. Omdat deze Vlaamse selectieve afcentiemen vandaag niet kunnen hebben wij een alternatief : een afcentiem op de registratierechten. Dit beantwoordt perfect aan wat in uw regeerakkoord staat en ik citeer : « Daarnaast moet de werkloosheidsval ook worden aangepakt door (…) een belangrijke verlaging van de registratierechten op de aanschaf van een woning om de arbeidsmobiliteit te bevorderen. » Dat betekent bijvoorbeeld 125.000 BF minder te betalen op de aankoop van een woning van 4.000.000 BF. En dit zou bovendien ten goede komen aan de verbetering van de mobiliteit … en al wat we daaraan kunnen doen mogen we toch niet laten.