EEN RIJBEWIJS MET STRAFPUNTEN: EEN MUST!

Reeds jaren wordt er gesproken over het rijbewijs met strafpunten. Een wet werd goedgekeurd die het systeem mogelijk maakte, maar de uitvoering bleef ergens steken…

De federale minister van verkeer zegt nu (De Standaard, 25/7/2000) dat zij er werk wil van maken. Ik hoop dat zij haar slag kan thuishalen. Bij sommige regeringspartners is er immers nogal wat weerstand tegen het puntenrijbewijs.

Waarom eigenlijk een rijbewijs met strafpunten? Als voormalig Vlaams minister van Gezondheidsbeleid heb ik een aantal heel concrete meetbare doelstellingen vooropgesteld. Eén van deze doelstellingen was het verlagen van het aantal « verkeersdoden ». Elk weekend, elke dag, worden mensen in Vlaanderen geconfronteerd met een zwaar ongeval: Jonge mensen die sterven, jonge mensen die voor de rest van hun leven gehandicapt zijn. Een rijke samenleving zoals in Vlaanderen mag dit niet zomaar over zich heen laten gaan. Er moet daarom geïnvesteerd worden in veilige wegen, fietspaden, enz. Maar er moet ook geïnvesteerd worden in nieuwe en moderne wetgeving: een rijbewijs met strafpunten past hier volledig in. De wet moet zich kunnen richten op mensen die zich onverantwoord gedragen op de weg, en daardoor anderen in gevaar brengen. Op deze manier zal een mentaliteitsverandering tot stand komen en zodoende zullen er minder ongevallen gebeuren, met minder slachtoffers.

Na de discussie over de regeerverklaring in juli, de septemberverklaring en de discussie over de begroting 2000, startte op 1 februari in het Vlaams Parlement de discussie over de beleidsnota’s . Toch zeer vreemd, als je goed luistert is er geen volwaardig participatie van de verschillende regeerpartijen aan deze nota’s. En voor mij hoeft het nu niet a priori dat de éénklank perfect is. Vele goed partituren zijn vaak ook meerstemmig en sommige hedendaagse muziekstukjes klinken bij het eerste beluisteren wat dissonant. Als je echter goed luistert, onderken je de echte harmonie. Deze harmonie is ver te zoeken in de huidige coalitie. Er is meer aandacht voor de vorm, er is meer aandacht voor het behoud van de macht, dan er aandacht is voor de inhoud van het beleid en voor een goed bestuur.

Stel u voor dat in een beleidsnota Openbare Werken en Mobiliteit geen jota staat over het havenbeleid en over het luchthavenbeleid. Helaas, dit is wel de realiteit. De voornaamste troef van Vlaanderen is onze ligging; niet voor niets neemt de haven van Antwerpen de tweede plaats in op de Europese ranglijst. En toch over die haven of over een andere haven in Vlaanderen geen woord. Een typisch illustratie van het feit dat inhoud niet van belang is. Dat er over het luchthavenbeleid helemaal niets instaat is te begrijpen: er zijn dermate grote tegenstellingen in de Vlaamse Regering dat men er voorlopig beter over zwijgt. Hopelijk is dat niet de reden waarom er over het havenbeleid niets is gezegd.