De Paarsgroene politici onderschatten de mensen. Bij de bushalte, de beenhouwer of op kantoor, de mensen praten erover:
· Over de overlopers, die bezig zijn met hun eigen postje te verzekeren;
· Over de wijziging van de kiesregels, die niets te maken heeft met het algemeen belang, maar alles met het doel om de eigen populaire TV-politici een voorsprong te geven;
· Over de uitvoer van wapens naar Nepal, waar de wet moet wijken voor FN;
· Over Waalse politici die in België baas zijn, omdat de job van de Vlaamse excellenties afhangt van de goodwill van Louis Michel;
· Over de NMBS, waar Schouppe weg moest omdat hij de dossiers beter kende dan de minister;
· Over Sabena, waar één jaar na het faillissement nog steeds onduidelijk is waarom Verhofstadt en Vande Lanotte een “hotelakkoord” gingen sluiten, zonder medeweten van minister Daems;
· Over de afschaffing van het Kijk- en Luistergeld, terwijl de wachtlijsten voor gehandicapten nog nooit zo lang waren.
Er wordt geld uitgegeven aan de verkeerde dingen, met het doel om op korte termijn politiek te scoren. In tegenstelling tot de Paarsgroene meerderheid, biedt CD&V een politiek van “sérieux”: geen mediashow maar wel gedegen dossierpolitiek!
De mediashow zal een hoogtepunt bereiken tijdens de verkiezingscampagne. Onze voorzitter-burgemeester gaat als burgemeester op verlof om campagne te voeren. Zouden de Vlaamse ministers dit voorbeeld niet volgen? Hoe gaan zij de vele dossiers kunnen instuderen en de juiste beslissingen nemen, als zij dag in dag uit de Volkshuizen en VIP-tenten met een pintje in de hand moeten afgaan? Of zal dit misschien niet veel verschil uitmaken met de praktijk van vandaag?