Tot gisteren waardeerde ik de capaciteiten van Noël Slangen. Hij is de communicatieadviseur geweest van zeer verscheiden politici en deed dat op een efficiente manier. Vandaag is hij de enige en echte communicatieadviseur van de eerste minister, en die meneer permitteert zich om een schandalig kwetsend stukje te schrijven over de leerkrachten. Dit stukje verscheen in de eerste uitgave van « Bonanza », het nieuwe blad van Woestijnvis.
Ik kots van de taal die hij gebruikt t.a.v. de leerkrachten. Die taal is niet alleen kwetsend, maar daarenboven ook onjuist. Voor ik actief werd in de politiek heb ik gedurende een 10tal jaar les gegeven. Ik deed dat met enthousiasme en gaf mij in elke les ten volle, om jongeren te begeleiden in hun leerproces en in hun groei naar zelfstandigheid. Vier uur gedurende 50 minuten les geven, met een gedrevenheid die vele leraars kenmerkt, is wel wat vermoeiender dan communicatieprogramma’s verkopen! En het uurloon van meneer Slangen ligt ook heel wat hoger dan dat van de leerkrachten van zijn « hogeronderwijsversie », zoals hij ze zelf omschrijft. En die meneer is dan de topadviseur van de eerste minister…