NMBS-investeringsplan: vervolg

  Nadat vorige keer duidelijk was geworden dat het NMBS-investeringsplan juridisch niet in orde was, werd de verdere bespreking in het Vlaams Parlement verdaagd. Het probleem was het volgende: in ruil voor Vlaamse toegevingen aan Wallonië, hadden de Vlaamse ministers “bedongen” dat Vlaanderen mocht meebetalen aan spoorweginvesteringen… Echter, Vlaanderen mag niet mee investeren, omdat Vlaanderen niet bevoegd is voor de spoorwegen. De Vlaamse meerderheidspartijen gingen dan op zoek naar juridische achterpoortjes om toch maar het oorspronkelijke investeringsplan goed te kunnen keuren.

  Na veel gepalaver, blijkt dat er geen juridische achterpoortjes zijn. Maar uiteraard is dit buiten de toverhoed van Verhofstadt gerekend: Premier Verhofstadt haalde daaruit een brief, waarin hij schrijft dat, als er zich ooit juridische problemen zouden voordoen, dat dan de wet zal worden gewijzigd. Voor de Vlaamse meerderheid was dit voldoende om het licht op groen te zetten. 

  Het tovenaarskunstje van Verhofstadt is echter gemakkelijk te doorprikken:

§         Het gaat slechts over een “brief” van Verhofstadt, niet over een formele beslissing van de federale regering.

§         Heeft de premier nog nooit gehoord van een scheiding tussen wetgevende en uitvoerende macht? Het is aan het parlement om te beslissen of er een wetswijziging zal komen of niet, en niet aan de regering.

§         Heeft de premier nog nooit gehoord van een “bijzondere wet”? In de lessen staatshervorming wordt dit onderwerp als een van de eerste punten behandeld: de wet waarin de bevoegdheden van de gewesten worden beschreven, is een bijzondere wet. Gevolg hiervan is dat deze wet enkel kan gewijzigd worden met een 2/3-meerderheid.

§         Mogelijke juridische problemen zullen zich waarschijnlijk ná 2005 voordoen. Hoe kan de premier van vandaag garanderen dat na de volgende verkiezingen in het parlement een 2/3-meerderheid gevonden zal worden voor deze nieuwe wetswijziging? CD_&V-collega Ludwig Caluwé verwoordde het spits: “Misschien is Verhofstadt in 2005 wel een olijfboer in Toscane”.    

§         Als Verhofstadt zich toch sterk maakt dat hij de wet zal kunnen wijzigen, waarom doet hij dit dan nu al niet?

Met de brief van Verhofstadt in de hand, werd de zaak opnieuw uitgebreid besproken in de Commissie Openbare Werken en Mobiliteit. Het viel op dat minister Stevaert weinig van zeg was. Zou het kunnen dat hij weet dat dit een slecht akkoord is? Helaas stemde de meerderheid voor het akkoord, 8 tegen 7.