Zwart-witkijkers zien de kleuren niet

 

 

Het verhaal van de zwarte schepen Wouter Van Bellingen en de weigering van 3 paren die hun trouwpartij afzegden om voor hem te huwen brengt  bij mij een enorme verontwaardiging teweeg. Het herinnert mij aan het moment dat mijn Indische adoptiedochter toen ze 13 was uitgescholden werd voor ‘makak’ (sic). Geschokt en verbouwereerd antwoordde ze, gesteund door haar 3 broers: ik ben een echte Vlaminge…Intussen zijn we 20 jaar verder en het klimaat is er in Vlaanderen op verslechterd. Wouter Van Bellingen, een frisse goedlachse jongeman met een Vlaamse naam met een Waaslands accent. Kan het Vlaamser?

Veel erger dan de weigering om gehuwd te worden door “een zwarte” is dat we geconfronteerd worden met mensen die elkaar bedreigen, treiteren en ja zelfs kwetsen en doden vanuit rassenhaat. We kunnen dit niet langer meer aanvaarden.

Ik was ook verbouwereerd toen Tim Pauwels in ‘Morgen beter’ een filmpje liet draaien om aan te tonen dat zelfs gekleurde kinderen kiezen voor een blanke pop en geen enkele van zijn gesprekspartners liet opmerken dat dit wel eens zou ingegeven zijn is door de opvoeding en door de omgeving. Dergelijke stellingen vragen om een doordacht en omkaderd debat, maar ook op de VRT moet het tegenwoordig allemaal snel, flashy en uitdagend zijn. Al mijn kleinkinderen hebben een zwarte pop en vinden die de mooiste, de liefste en de braafste.

Geef mij maar Frieda Van Wijck, die Wouter in de laatste show zichzelf liet zijn. Laat Laat de geïnterviewden tenminste de kans om een idee te ontwikkelen. Morgen wordt het dan echt wel beter.

Het is goed dat Van Bellingen geen proces inspant, maar dat hij zijn taak als schepen verder goed uitbouwt. Ik wil hem ervoor feliciteren. Hij zoekt geen polemiek, hij doet overtuigd zijn job en hij krijgt er veel sympathie voor. Nu reeds kiezen mensen om bij hem te komen huwen. Het brengt kleur in hun huwelijk.  Misschien een gemiste kans voor Antwerpen om een gekleurde schepen in het college te benoemen. Pas dan wordt het beleid gekleurd door voorbeeldfuncties, niet door opgelegde regels.

Om racisme te verminderen moeten kinderen van jongs af aan opgevoed worden tot een samenleving  waar verschillende culturen, godsdiensten, rassen en kleuren van zelfsprekend zijn. Niet alleen de gezinnen maar ook de media en het onderwijs kunnen daarin een belangrijke rol spelen. Preventie moet ook hier het sleutelwoord worden. Het is een uitdaging voor het onderwijs en voor de media. Het moet de ambitie zijn van alle netten in het onderwijs, te beginnen met het katholieke net. Mieke Van Hecke is zeker doordrongen van een samenleving waarin racisme teruggedrongen wordt. Het is een mooi project, een boeiende ambitie met een haalbare doelstelling. En ook ten aanzien van  Minister Frank Vandenbroucke koester ik sterke verwachtingen. En waarom toch niet meer multiculturele scholen. Mijn kleinkinderen gaan allen naar gemengde scholen en voelen er zich uitstekend bij. Studies en praktijk tonen aan dat dit niet gepaard hoeft te gaan met een bijkomende leerachterstand.  In het onderwijs is het werken aan meerdere klimaten ter bescherming en ter verbetering van onze fysische en mentale gezondheid.

Racisme, we zouden het allemaal ergens in ons hebben. Mij is het vreemd en ik vraag me af waarom? Heeft te maken met het feit dat ik als jongere deelnam aan ‘Pro Apostolis kampen’, kampen waarin we kennis maakten met andere landen, andere volkeren, andere leefwijzen, andere culturen. We ontmoetten er zwarte, gele en bruine mensen en hadden respect voor hen. We leerden hun sporten, hun spelen, we leerden hun godsdiensten begrijpen zonder aan eigen overtuiging in te boeten, we leerden hun culinaire gewoontes; het was de tijd dat ik als zestienjarige enthousiast een authentieke nasi goreng ( een Indonesische gebakken rijst)  of een moambe ( een Afrikaanse kip met pindasaus en spinazie) prepareerde…we waren fier dat we thuis een nieuwe cultuur binnenbrachten. We leerden over hun politieke structuren en scherpten een kritische kijk. Preventief werd bij ons racisme, zo het er al zou aanwezig zou geweest zijn in de kiem gesmoord. Ik ben er echt van overtuigd dat heel veel preventief kan bijgebracht worden, dat onderwijs, gezin, en ook de media een onvervangbare rol te spelen hebben. Breng zwarte, gele en bruine mensen in de mediaprogramma’s. Laat ze rustig hun verhaal vertellen. Stop met de frustrerende cultuur om iemand het woord af te nemen. Laat mensen rustig uitspreken. Dan wordt het morgen echt wel beter.